ଖୁସିର ମୂହୁର୍ତ୍ତ

ଲାଗେ ମୋତେ ସବୁବେଳେ ଦିନଦିନ

ସବୁରାତି ଦିଶେ ତାରା ଉଏଁ ତୋଫା ଜହ୍ନ

ଖୁସିର ଲହରୀ ଖେଳେ ଛୋଟ ମୋ ଗାଁରେ

ହସିଉଠେ ତୋଟାମାଳ ତା ବିଲବନ ।

କଅଁଳା ବାଛୁରୀ ପରି ଡେଇଁ ଡେଇଁ

ନାଚେ ଖରା ଆନନ୍ଦରେ ପ୍ରତିଟି ସକାଳେ

ବାରମାସେ ଲାଗିଥାଏ ଓଷାବ୍ରତ

ସଞ୍ଜବତୀ ଜଳେ ନିତି ଚଉଁରାର ମୂଳେ ।

ବାଜିଉଠେ ଶୁଭଶଙ୍ଖ ଘଣ୍ଟିଘଣ୍ଟା

ଟିକିନନା ଶୁକନନା ଖୋଲନ୍ତି ପହୁଡ଼

ଦେବାଦେବୀ ଅବକାଶ ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା

ହୁଏ ନିତ୍ୟ ସମର୍ପିତ ନୈବେଦ୍ୟ ଭୋଗ ।

ବାସିଉଠେ ମହମହ ମୋ ଗାଁ ମାଟି

ପୁଣ୍ୟଭୂମି ଦେବାଳୟେ ଦିଅ ଦରଶନ

ହରିନିଏ ଦୁଃଖଶୋକ ଅବସାଦ

ଉଲ୍ଲାସ ଆନନ୍ଦେ ମୋର ଭରିଯାଏ ମନ ।

ଟୁଙ୍ଗୀ ଘରେ ନିତିସଞ୍ଜେ ବଇଠକ

ଗୁର୍ଜରଇ ସୁମଧୁର ଭାଗବତ ବାଣୀ

ସୁମରନ୍ତି ଦୟାନିଧି ଶ୍ରୀଚୈତନ୍ୟ

ନୀଳାଚଳ ନିବାସାୟ ଜଗନ୍ନାଥ ସ୍ୱାମୀ ।

ଉଛୁଳଇ ହରିନାମ ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ

ନିର୍ଝରଇ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ମମତା ମଧୁର

ମିଳନର ମହାମନ୍ତ୍ରେ ଉଜ୍ଜୀବିତ

ମାଟି ମୋର ଦୀପଜ୍ୟୋତି ଆଲୋକେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ।

ଜନ୍ମଭୂମି ଜନ୍ମଭୂମି ମାଆ ପରି

କୋଳ ତାର ସୁଶୀତଳ ଚନ୍ଦନ ଚର୍ଚ୍ଚିତ

ଧୂଳି ତାର ମୁଣ୍ଡେ ବୋଳି ମଣେ ଧନ୍ୟ

ବିକଶେ ସୁମନେ ବାସ ଖୁସିର ମୁହୂର୍ତ୍ତ ।