ତ୍ଯାଗ

ସୁଗୁଣ ଆଦରି ଦୁର୍ଗୁଣ ବିସ୍ମରୀ

କଲେ ଜୀବନ ଧାରଣ

ସୁଖ ଓ ସମୃଦ୍ଧି ମିଳଇ ନିଶ୍ଚିତ

ଏହା ବିଧାତା କରଣ  ।।

ଭଳ ମନ୍ଦ ଚିହ୍ନି ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରିଲେ

ମନ୍ଦର ତ୍ଯାଗ କରିବ

ହାତେ ମାପିକରି ଚାଖଣ୍ଡେ ଚାଲିଲେ

ବିପଦ ସେଠି ନ ଥିବ ।।

ଯେତେବେଳେ ଭାଗ୍ଯ ତ୍ଯାଗଇ ରାଗକୁ

ବନ୍ଧୁ ଛାଡେ ମନ୍ଦପଣ

ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି ଏ ତ୍ଯାଗ କରିଦିଏ

ତାର ନିଷ୍ଟୁରତା ଗୁଣ ।।

ସୁଶିକ୍ଷିତ ବ୍ଯକ୍ତି ଅଳସୁଆ ମିର

ଥିବା ସବୁ ଗୁଣ ତାର

କାମର ପିପାସା ତ୍ଯାଗଇ ସମ୍ମାନ

ଇଜ୍ଜତ ଯାଏ ତାହାର ।।

ଅଳସୁଆ ଲୋକ କର୍ମରେ ବିମୁଖ

ହେବା ହେତୁ ସଦାବେଳେ

ମାନ ଓ ସମ୍ମାନ ଶିକ୍ଷା ଆଉ ବନ୍ଧୁ

ତ୍ଯାଗି ଥାଏ କାଳେ କାଳେ ।।

ଜ୍ଞାନୀ,ଅନୁଭବି ସୁଭଚିନ୍ତକଙ୍କ

ମାନିଗଲେ ତାଙ୍କ ବାଣି

ବିପଦଠୁଁ ଦୂରେ ମଣିଷ ରହିବ

ଏ କଥା ମିଛ ହୁଏନି ।।