ଦିବ୍ୟ ଅଳଙ୍କାର ଅଟଇ ହସ ।

ପରିଶ୍ରମ ନାହିଁ ପଇସା ପଡେନା

 କିଣା ହୁଏ ନାହିଁ କାହିଁରେ

ଉଧାର ମିଳେନି ବିକ୍ରି ହୁଏନାହିଁ

 ନେଇ ପାରେନାହିଁ କେହିରେ

 ନାମଟି ତାହାର ହସ

ଦୁଇ ଓଠ ଚାପି ସ୍ଵଳ୍ପ ପ୍ରସାରିଲେ

 ସଭିଏଁ ହୁଅନ୍ତି ବଶ ।

ହାଟକ ବରନା ଚାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରାନନୀ

ହସି ଦବ ଯଦି ଥରେ

ଅଷ୍ଟ ଦିଗପାଳ ବାଡେଇ ହୋଇ ବେ

 ଦିଗ ବଳୟ ଶୈଳ ଶୀରେ

 ସୁଶ୍ରୀ ମୋନାଲିସା ହସ

ଏଯାବତ ବଞ୍ଚି ରହିଛି ଧରାରେ

 ଭିନ୍ନ ସେ ହସର ରସ ।

ବସ୍ତ୍ର ଅଳଙ୍କାର ଧନ ସମ୍ପତ୍ତିଠୁ

 ଆହୁରି ଦାମିକା ହସ

ଉଞ୍ଚେଇଲା ଖଣ୍ଡା ହାତରୁ ଖସଇ

 ଲିଭିଯାଏ ରାଗ ରୋଷ

 ଯବାଧାରୀ ଯଦି ହସେ

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟରେ ବହେ ଯୌବନ ତରଙ୍ଗ

 ସ୍ପନ୍ଦନ ଜାଗଇ ଚିତ୍ତେ ।

ପ୍ରଣୟିନୀ ହସେ ପ୍ରୀତିର ପିୟୂଷ

 ରକ୍ତ କରବୀ ଖସେ

ବିଷାଦ ମନରେ ଲାବଣ୍ୟ ଲହରୀ

 ଅଦିନେ ବସନ୍ତ ଆସେ

ଦେଖିଛକି ବନ୍ଧୁ ଥରେ

ଶିଶୁର ହସରୁ ଅମୃତ ଝରଇ

 ମନ ଭରେ ଆନନ୍ଦରେ ।

ମାଆର ହସରେ କେତେଯେ ମମତା

 ଭାଉଜ ହସରେ ସ୍ନେହ

ନର୍ସ ହସରେ ରୋଗୀ ଭଲ ହୁଏ 

 ହସ ପାଇଁ ବ୍ୟସ୍ତ ରୁହ

ହସକୁ ନ ଭାବ ହୀନ

ଏଇ ହସ ପାଇଁ ମହାଭାରତକୁ

  ରଚିଥିଲା ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ।