ଖଇରୀର ପିଲାଦିନ ...

   

୧୯୭୪ ଅକ୍ଟୋବର୍ ଶୀତୁଆ ସକାଳ ,

   ନିଘଞ୍ଚ ଅରଣ୍ୟ ସ୍ୱପ୍ନପୁରୀ ଶିମିଳିପାଳ ,,

   ଲାକ୍ଷା, ଛତୁ, ମହୁଲ, ମହୁ, ଝୁଣା, କାଉଚିଆ,

   ନିତ୍ୟ ସଂଗ୍ରହରେ ଆସିଥିଲେ କିଛି ଖଡ଼ିଆ,,

   ବାଘୁଣୀଟେ ତା'ର ତିନି ଶାବକଙ୍କୁ ଧରି ,

   ଆସିଥିଲା ପାଣି ପିଇ ନଦୀ ନାମ ଖଇରୀ ,,

   ଶିଖାଉଥିଲା କରିବାକୁ ବିପଦ ମୁକାବିଲା,

   ଡେକ୍ଚି ବାଡ଼େଇ ସାହସୀ ଖଡ଼ିଆ ଶବ୍ଦ କଲା,,

   ବାଘୁଣୀ ଆକ୍ରମଣ କଲା ନାହିଁ ,

   ମନସ୍ଥ କଲା ସେ ଜାଗାଛାଡ଼ି ଚାଲିଯିବା ପାଇଁ,,

   ମା'ଲୋ ତୁ ଏଡ଼େ ନିଷ୍ଠୁର କେମିତି ହେଲୁ ?

   ସବୁଠୁ ପତଳା, ଦୁର୍ବଳ ନିରିମାଖି ସେଇ 

   କୁନି ଝିଅଟିକୁ ଛାଡ଼ି ତୁ କେମିତି ଗଲୁ ??

   ଖଡ଼ିଆଏ ଆଣି ଯତନେ ଛାଡ଼ିଲେ 

   ପାଖେ ଜଙ୍ଗଲ ଅଧିକାରୀ ,

   ସରୋଜ ରାଜ୍ ଚୌଧୁରୀ ନାମ ତାଙ୍କରି ,,

   ବାଘୁଣୀ ଶାବକକୁ 

   ନିଜ ଝିଅ ପରି ପାଳନ କଲେ ,

   ନଦୀ ଅନୁସାରେ ନାଆଁଟି ଖଇରୀ ରଖିଲେ ,,

   ଖଇରୀ ଶଶୀକଳା ପରି ବଢ଼ି ଚାଲିଲା ,

   ମଣିଷ ସହ ତା ସଂପର୍କ 

   ସାରା ଦୁନିଆଁ ଜାଣିଲା,,

   ଏବେ ସେ ଖଇରୀ ଇତିହାସ ଟିଏ ,

   ଆଜିବି ଶିମିଳିପାଳ ଝୁରେ ତା ଝୁଅକୁ 

   ମା' ଡାକିଦେଲେ ଓ' କରିଦିଏ !!!