କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସେ ମୋ ଦେଶ

ଯା ବକ୍ଷରୁ ବହେ ପୂଣ୍ଯ ବୈତରଣୀ 

ସ୍ନାନରତେ ମନ ଅଧ୍ୟାତ୍ମ ରୋଷଣୀ

ଆହା କି କୁହୁକ ସ୍ପର୍ଶ ,

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସେ ମୋ ଦେଶ l

ଯା ବକ୍ଷେ ଜନମ ଗାନ୍ଧୀ ଗୋପବନ୍ଧୁ

ସ୍ଵରାଜେ ତ୍ୟାଗିଲେ ପ୍ରତିରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ

ଧନ୍ଯ ହେ ଦିବ୍ୟ ପୁରୁଷ

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସେ ମୋ ଦେଶ l

ଯେଉଁଠାରୁ ଶୁଭେ ଗୀତା ଭାଗବତ

ଦୁଃଖୀ ମନ ପଢି କ୍ଷଣେ ଆହ୍ଲାଦିତ

ଆହା କି ଅମୃତ ରସ

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସେ ମୋ ଦେଶ l

ଯାର ଉତ୍ତରରେ ଶୋଭେ ହିମାଳୟ

ଚମକେ କାଶ୍ମୀର ଚୋରାଏ ହୃଦୟ

ଅପରୂପ ଆହା ବେଶ

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସେ ମୋ ଦେଶ l

ଯା ମାଟି ଠାକୁର ଜଗତରନାଥ

ବିଶ୍ବ ପ୍ରାଣେ ସିଏ ଭକ୍ତିରେ ପୂଜିତ

ଅହୋଲୀଳା ଅହର୍ନିଶ

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସେ ମୋ ଦେଶ l

ଯା ମାଟିର କନ୍ଯା କଳ୍ପନା ଇନ୍ଦିରା

କିର୍ତ୍ତୀ କୋଣାରକେ ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ ହୀରା

ଅରଜିଲେ ପୂଣ୍ଯ ଯଶ

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସେ ମୋ ଦେଶ l

ଯାର ଶୀର ଉଚ୍ଚ କଲେ ବୀର ଗଣ

ପଣ୍ଡ କଲେ ଷଡଯନ୍ତ୍ର ପଣ ପଣ

ହୋଇଲେ ହୃଦ ମଣିଷ,

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସେ ମୋ ଦେଶ l

କହୁଥିଲେ କଥା ଅସରନ୍ତି ଜାଣ

ଏ ମାଟି ପ୍ରେରଣା ବିଶ୍ବେ ହୃଦେ ପ୍ରାଣ

ଗର୍ବେ ମୁହେଁ ନିତ୍ଯ ହସ

କେଡେ ସୁନ୍ଦର ମୋ ଦେଶ

ପ୍ରଣାମ ଭାରତ ବର୍ଷ l