କୋଟିଏ କବିତା

ନାରୀ:ଜହ୍ନରାତି

ପ୍ରତି ପଦ ପାତରେ ଝରୁ ଥାଏ

ଅମୃତ ମୟ ଗୀତି

ରମଣୀୟତାର ଦୋଳିରେ

ଝୁଲୁଚି ଯେ ଝୁଲୁଚି

ସେ କାଳରୁ ଏ କାଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ॥

ତା'ର ପ୍ରୀତି ସାନ୍ତ୍ୱନା ଦିଏ

ପ୍ରେରଣା ଦିଏ

ସଫଳତା ର ପାହାଚ ରେ ପାଦ ଦେବା ଲାଗି

ତା'ର ଭୂମିକାହିଁ ଅନେକ ପ୍ରଚ୍ଛଦରେ ॥

ପ୍ରେମ ମୟୀ,ସ୍ମୃତି ମୟୀ , ଆହ୍ଲାଦିନୀ

ସେ ହିଁ ପିଂଧାଇ ପାରେ

ବୀରର ଟିକା ।

କେତେ ପୁରୁଣା ଅଥଚ କେତେ ନୂଆ

ମନ ପୃଷ୍ଠାରେ ॥

କ୍ଷମା ମୟୀ'ଦୟାମୟୀ,ସୁଧା ମୟୀ ସେ

ସିଏ ମାଟି କି ଦି'ଭାଗ କରି ପାରେ

ମାଟିକୁ ତିନ୍ତାଇ ପାରେ

ଲୁହ ଶୁଖେଇ ପାରେ

ନାରୀ:ଚିର ସବୁଜ କାବ୍ୟ ॥