କବି କଥା

କାହା ଆଗେ କହିବାର ନଥିଲା

ମନ ର ପାଖୁଡା ଖୋଲି

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦରଜା ମେଲି..

ହୃଦୟ ଅବ୍ୟକ୍ତ କଥା

ଅସହ୍ୟ କେତେ ଯେ ବ୍ୟଥା..

ଆସୁମାରି ଆବିଳତା

ଏ ମନ ର ସାରା ନିର୍ଜନତା..

ଅଧାରେ ଆଣ୍ଠେଇ ଥିବା

ଅୟୁତ ଆୟୁ ର ଦମ୍ଭ

କୁହୁଳି କୁହୁଳି କାନ୍ଦି ପାରୁନଥିବା କୋହ

ଲୁଚି ଲୁଚି ଲାଲ ପଡିଥିବା ଲୁହ..

ସବୁ ଚିତ୍କାର କରି ବାହାରିବାକୁ ଚାହିଁ

ଠୁଳ ହେଇଥିଲେ ଏକାଠି ବୋଲି

ଚାଲୁଥିଲା ଲେଖନୀ ଟି

ଅନବରତ ; ଅବିରାମ ଆଉ ଅବିରତ

ସେ ହୃଦୟବାନ କବି ର ...

କା ହୃଦୟ ଘା ଟି

ପଚି ଶଢି ଦୃଗନ୍ଧ ହେଇଯାଉ

ତଥାପି..

ଉପସମ ପାଇଁ ସମୟ ଯଦିଓ ନାହିଁ

ବ୍ୟସ୍ତତା ର ନିଷ୍ଠୁର ସହରେ..

କେ ବୁଝିବ..??

କାହାଣୀ ର ଅନ୍ତର୍ଜ୍ୱାଳା ଅନଳ..

କିଛି କରିବାର ନାହିଁ ବୋଲି

ଅପାରଗ ନ ସାଜି

ଝର୍କା ସେପାଖୁ ଝରାଏ ସେ

ଝାପ୍ସା ଝାପ୍ସା ଝଙ୍କୃତମୟ ତରଙ୍ଗ..

ପ୍ରିତି ର ବିବିଧ ରଙ୍ଗ ମଲମ..

ବିଶ୍ଵ ବିଜୟୀ ହୁଏ

କରେ ଧରି କଲମ

ସେ ଲାଗି ତ ସେ କବି...