ହୃଦୟ ଖୋଜେ ତୁମକୁ

ଦିନ ରାତି ଯିଏ ବାସ ଚହଟାଇ

ମୋ’ ଅଗଣାକୁ ମହକାଏ

ତୁମବିନା ପ୍ରୀୟା ଗନ୍ଧହୀନ ହୋଇ

ତୁଚ୍ଛ ନିଜେ ମଣୁଥାଏ ।

ଆସିବ କହି ଚାଲିଗଲ ତୁମେ

କେତେ ଆଶା ଦେଲ ମନେ

ତୁମ କଥା ଭାବି ଦିନ ମୋର ବିତେ

ତୁମକୁ ଦେଖେ ସପନେ ।

ମୋ କୁସୁମ ବନ ତୁମକୁ ଝୁରୁଛି

ପ୍ରେମ ସ୍ପର୍ଶ ତୁମ ଖୋଜେ

ତୁମ ସ୍ମୃତି ସବୁ ହୃଦୟରେ ରଖି

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ତୁମ ହଜେ ।

ଗୋରାଦେହେ ତୁମ ହଳଦି ବସନ

ହୃଦୟକୁ ନିଏ ମୋହି

ତୁମ କୃଷ୍ଣକେଶେ ଭ୍ରମରେ ଭଅଁର

ପାଗଳ ହୋଇଲି ମୁହିଁ ।

ଚନ୍ଦ୍ରମାର ଶୋଭା କଳାଦାଗ ପାଇଁ

ଦିସେ କେଡେ ମନୋହର

ତୁମ ଶୋଭା ପ୍ରୀୟା କଳଜାଇ ପାଇଁ

ଚୋରିକଲା ମନ ମୋର ।

ବିରହ ବେଦନା ଦିଅନାହିଁ ଆଉ

ବାସ୍ତବିକ ଆସ ଚାଲି

ତୁମରି ବାଟକୁ ଅନେଇ ରହିଛି

ହୃଦୟ ଝରକା ଖୋଲି ।