ହେ ! ନ୍ୟାୟାଧୀଶ

କେତେବେଳେ କୁହ ସବୁଠାରେ ଅଛ

        କେତେବେଳେ କୁହ ନାହିଁ,

ଦୁଃଖିକୁ ଦେଉଛ ଦୁଃଖ ପରେ ଦୁଃଖ

        ସୁଖ ପଛେ ପଛେ ଥାଇ ।

ହେ ! ନ୍ୟାୟାଧୀଶ

କେମିତିକା ନ୍ୟାୟ ଏ କେଉଁ ବିଚାର

          କେଉଁ ପ୍ରକାରର ଯଶ ?

କେତେବେଳେ କୁହ ସବୁ କରୁଅଛ

         କେତେବେଳେ କର ନାହିଁ,

କଂସକୁ ମାରିଛ ବଂଶକୁ ହାରିଛ

         ଅଂଶ ତୋର କେହି ନାହିଁ ।

ହେ ! ନ୍ୟାୟାଧୀଶ

କେଉଁ ନ୍ୟାୟ ବଳେ ନିଜର ସୃଷ୍ଟିକୁ

            ନିଜେ କରୁଅଛ ନାଶ ?

ବାଦ୍ୟକାର ଖୋସେ ଅଣ୍ଟିରେ ପଇସା

          ଢୋଲ ଖାଉ ଥାଇ ମାଡ଼ ,

ଷଣ୍ଢ ଧାନ ଖାଏ ବନ୍ଧା ପଡ଼େ ତନ୍ତୀ

          ଘେରି ନାହିଁ ବୋଲି ବାଡ଼ ।

ହେ ! ନ୍ୟାୟାଧୀଶ

ସେ କେଉଁ ନ୍ୟାୟରେ ଯୋଗୀ ମାଗେ ଭିକ

          ରୋଗୀ ଖାଉ ଥାଇ ବିଷ ?

ସାଧୁ ଡାକେ ହରି ପାପୀ ଯାଏ ତରି

       ଦୋଷୀ ପାଏ ନାହିଁ ଦଣ୍ଡ ,

ମହାଜନ ରହେ ମହା ପ୍ରାସାଦରେ

          ଅଭାବୀର ବଡ଼ ଦାଣ୍ଡ ।

ହେ ! ନ୍ୟାୟାଧୀଶ

ତୁମେ ଶୋଇ ଅଛ କ୍ଷୀର ସାଗରରେ

         ଭକ୍ତ କିଆଁ ପିଏ ଶୋଷ ?