ହେ ଆକାଶ ଦେ ଟୋପାଏ ବିଶ୍ୱ।ସ

ଵିଶ୍ୱ।ସ ଟିଏ  ଖୋଜିଲି,

ଦୁଇ ହାତ ଉପରକୁ ତୋଳି

ଆକାଶ କୁ ମାଗିଲି ଦେ,

ଭରି ଦେ ମୋ ଶୂନ୍ୟ ଝୁଲି ରେ

ଵିଶ୍ୱ।ସ ର ମୁଠାଏ ମାଣିକ

ଟଙ୍କା ଆଉ ଭୋଗ ର

ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ଭିତରେ,

ମୁଁ ଯୁଗ ନାରୀ ,

ଲୁହ ରେ---ଲହୁ ରେ

ସମ୍ପର୍କ ର ଅପସୃୟ ମାନ ରଙ୍ଗ ରେ

ପିପାସିତା ଓଠ--ଧାରେ,

ଵିନୀଦ୍ର -ନିଃସଙ୍ଗ ଶଯ୍ୟା ରେ

ଅନାଵୃତା ସ୍ତନାଗ୍ରେ ,

ହେ ଆକାଶ

ଭରି ଦେ ଅଖଣ୍ଡ ଵିଶ୍ୱ।ସ

ଆସ୍ଥା--ପୁରୁଷ ଟି ଏ

          ଦେ ଆକାଶ

ନାଵ ଟି ଏ ସଂସାର--ସାଗରେ

             

ତୋ ସୀମାହୀନ ବିଶାଳ ଵୁକୁ ରୁ

            ବିଶ୍ୱ।ସ ରୁ କାଣିଚାଏ ଦେଲେ

ସରିଯିବ--ଘୋରିଯିବ କି ତୋ

ଅସୀମ ପରିଵ୍ୟାପ୍ତ ବୁକୁ

ମୋ--ଲୁହ

ମୋ--କୋହ କୁ,

ଧୋଇ ଦେ ତୋ ପ୍ରେମ ର

ଢୋ-ଢୋ ଶ୍ରାଵଣ ବର୍ଷା ରେ ,

ତୃପ୍ତ-ଶୀତଳ ହେଉ ମୋ 

ଅନ୍ତର--ଅନନ୍ତ ଜ୍ୱଳନ

ଭରିଯାଉ ସଙ୍ଗୀତ ଝଙ୍କାର

ମୋ ନିଃସଙ୍ଗ--ଶଯ୍ୟା ପରେ

  

ନିରୁତା ବିଶ୍ୱ।ସ ଟି ଏ ଲୋଡେ ,

ଜୀଇଁ ବାକୁ ଟୋପାଏ ଜୀବନ ,

          କେଉଁ ଆଦି କାଳୁ ,

ହେ ଆକାଶ

ଅବିଶ୍ୱ।ସ ର ପୃଥିବୀ ରେ

ଜୀଇଁବି ବା କେତେ କାଳ,

ଦେ--ଦେ ଭରି ଦେ ,

ମୋ ଜୀଵନ କୁ କରି ଦେ

ଅମୃତ ର

     ଅକ୍ଷୟ କଳସ ,

ଦେଖୁନୁ କି

ମୁଁ କେମିତି ଜଳି ମରେ

            ନିତି-ନିତି,

ବଞ୍ଚୁଥାଏ ବହି ନିଜ କାନ୍ଧେ

            ନିଜ ଶଵ ।

         

ମୁଁ ନୁହେଁ ଏକ 

      ରବର କଣ୍ଢେଇ ,

ମୋ ଦେହ ତଳେ ମନ ଟିଏ

       ଅଛି ପୁଣି ହୃଦୟ ଟିଏ,

ଚାହେଁନା ମୁଁ

      ଛଳନା ର ସୁନା--କଙ୍କଣ

ମାଗେ ଖାଲି ,

      ଟୋପାଏ ଵିଶ୍ୱ।ସ

ଦୁଇ ଦିନ ପରେ,

ହୁଏତ କାଲି କୁ,

ଛାଡି ପାରେ ମୁଁ

      ମୋ ଶେଷ ନିଶ୍ୱ।ସ

ଵ୍ୟଥିତ--ଆକୁଳ ହୃଦୟ ରେ

          ମାଗେ ମୁହିଁ,

ସରି ଯିବା ଆଗରୁ ମୋ ଆୟୁଷ

ଜୀଇଁ ଵାକୁ ଚାହେଁ ଏହି

           ମାଟି -ବୈକୁଣ୍ଠ ରେ,

ଅକୁଣ୍ଠ ଚିତ୍ତ ରେ ପିଇ

          ଜୀବନ ଜଞ୍ଜାଳ ର ବିଷ,

ଦିଅ -ଦିଅ

ହେ --ଆକାଶ

ବଞ୍ଚିବାକୁ

     ଟୋପାଏ ନିରୁତା ଵିଶ୍ୱ।ସ