ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ

ଅଜ୍ଞାନ ପଥରେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରଦୀପ

କରନ୍ତି ସେ ପ୍ରଜ୍ବଳନ ।

ଅବୋଧ ବାଳକ ମାନବ ହୋଇଣ

ବିଶ୍ୱ କରେ ଉଜ୍ବଳନ ।। 

ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନେ ମତି ରହିଥିଲେ

ଜୀବନ ହୁଏନା ଶୂନ୍ୟ ।

ସଦଗୁରୁ ସଙ୍ଗେ ସାକ୍ଷାତ ପାଇଲେ

ମିଳିଯାଏ କୋଟି ପୁଣ୍ୟ ।।

 ଜୀବନ ପାଠରେ ଯେତେ ଗୁରୁ ମୋର

 ଅଟନ୍ତି ପୂଜ୍ୟଶ୍ରୀ ମହାନ ।

 ଚଲାପଥ ତାଙ୍କ  ହେଉ କୁସୁମିତ

  ଘେନନ୍ତୁ ଆତ୍ମାର ପ୍ରଣାମ ।।