ଗାଁ

କମଳାକାନ୍ତ ପଣ୍ଡା

ଜଡସଡ଼େଇ ରହିଚି ବୋଲି ତ

ଦୁହେଁ କୁରୁଳୁଚୁ ଥାନ-ଅଥାନ

ଦୁଃଖ-ସୁଖରେ l

ବେଳେବେଳେ ଭୁଲି ଯାଉଚି

ଏଇଥିପାଇଁ ଯେ

ବାଳୁତ ବୟସରେ ଛଡେଇ ନେଇଛି

ବାପା-ମା ,ଭାଉଜ

ଓ ଏବେଏବେ ବଡଭାଇନାଙ୍କୁ l

ଶୁଣିଛି,ମୋ ଜନ୍ମପୂର୍ବରୁ

ଝାମ୍ପିନେଇଛି ଶ୍ମଶାନକୁ

ଦେଖିନଥିବା ଭାଇ-ଭଉଣୀଙ୍କୁ l

ବୁଝିହେଉନି କେଉଁ ଲାଭରେ

ତଡିଦେଇ କରିଛି ଜିଲ୍ଲାନ୍ତରୀ !

ଏବେ ବି ଗାଁ’କୁ ଯାଏ l କିନ୍ତୁ ଶୁଭେନି

ରାଢିଘରର ଢିଙ୍କି ପାହାର

କି ଦିଶେନି କଣ୍ଡା ଯାଉଥିବା ରଗଡା ମୁଗ l

ଢିଙ୍କି ପୂଜା ବି ନାଇଁ ପର୍ବପର୍ବାଣିରେ

ଶ୍ରମ ଲାଘବ ପାଇଁ

କୁତତୁଣୀ ଗୀତର ଲହର

ସାତସପନ l

ଖଇଭଜାର ଭଡଭଡ

ଭୁଜାର ଚଡ଼ଚଡ଼,

ଚମ୍ପାଗଛକୁ ପ୍ରେତିନୀର ଆତଯାତ ବୋଲି

ଯେଉଁ ଅଭିବାଦ କି ଗୁଜବ,ଉଭାନ l

ଜେଜେ ଲଗେଇଥିବା ପୁକତାନିଆ ଆମ୍ବଗଛ

ବାପା କରେଇଥିବା ଓସ୍ତ-ବରଗଛର

ବାହାଘର ଏବେ ପୁରାଣ l

ଓହଳ ଓ ଡାଳ ସତେ ଯେମିତି

ପହଁରଉଥାଏ ମାଟି ଆଉ ମୂଳ

କିନ୍ତୁ ଘେଜେବେଜେ l

ଏବେ ଗାଁରେ ତାସ ଖେଳ

ଫିସାଦୀର ଡେଣା ନାଲିପାଣିର ପ୍ରାବଲ୍ୟ,

ସକାଳ କୁକୁଡାର ଡାକ ବଦଳରେ

୪୦୭ ଟ୍ରକ-ଡାଲାରେ ବ୍ରଏଲର ଆର୍ତ୍ତଚିତ୍କାର !

ଗାଁକୁ ଗଲେ ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ପରି କୁଢେଇପଡ଼େ ପିଲାଦିନ

ଏକ ଗୋଡିଆ ଖେଳ ଚିତ୍ ପହଁରା ଆମ୍ବଚୋରି...

ମେଣ୍ଟେଇହେବାରେ ଆମେ ଥିଲୁ ଅଭ୍ୟସ୍ତ

ଏଠି ଅଭିଲାଭଲା ବୋଲି

ନିଜନିଜ ଘରେ ବନ୍ଦୀ

ସ୍ପୀତ ବଡିମାରେ l

ଗାଁକୁ ଗଲେ ଘିରିଘିରି ଖେଳନ୍ତି ଏସବୁ

ମୋ ଚାରିପଖରେ ଅଥଚ ମୁଁ ଛୁଇଁ ପାରେନି l

ଅଭିରଙ୍ଗୀ ଗାଁ କିନ୍ତୁ ୬୯ ବର୍ଷର ପ୍ରଲମ୍ବିତ ଜୀବନକୁ

ସାଉଁଳୁଥାଏ ତ ସାଉଁଳୁଥାଏ l

ବେଳେବେଳେ ଦ୍ଵନ୍ଦର ଚକ୍ରଭ୍ୟୁ ଘେରେ

ଲାଗେ, ସେ ଗାଁ ‘ ବଇଁଚା ‘

ତା’ ଆତ୍ମା କ’ଣ ମୋତେ ଭୁଲି

ଛପି ଯାଇଛି ଅନ୍ୟ କୁଆଡ଼େ ?