ଏକ ଭାବାବେଗ

ଆସୁଛି ବହୁ ଝଡ଼ ଝଞ୍ଜା ଜୀବନ ପଥେ, ତନୁ ମନ ଅବଶ କରି ଦୁସ୍ଥ ମନୋରଥେ ।

କାହିଁ କେତେ ରଥି ମହାରଥୀ ଗଲେଣି ଭାସି ସମୟ ସ୍ରୋତେ ।

ଆମେ ଚାହିଁ ବସିଛୁ ଲଭିବାକୁ ଦିବ୍ୟ ଜୀବନ ଦିବସ ରାତେ ।

ମାନବୀୟ ବିବେକ ଆମ ଗଲାଣି ଥକି ଯୁଗଚକ୍ରେ ଅସ୍ଥିର ଚିତ୍ତେ।

 

ନବ ପ୍ରଭାତ କେବେ ହେବ ଦୃଶ୍ୟମାନ ବିଶ୍ୱେ ।

ବୁହାଇ ସୁସ୍ଥ ମଳୟ ଯୁବମାନସ ବୁକେ ହରଷେ ।

ନୂତନ ଆହ୍ୱାନ କରିବା ଆମେ ଧରି ନାମ ଜଗନ୍ନାଥେ ।

ନେଇଯିବା ଟାଣି ଆମ ଆର୍ଯ୍ୟଧାମେ ଶାଶ୍ୱତ ଆଲୋକ ପଥେ ।

ଚତୁର୍ଭୁଜଙ୍କୁ କରୁଛୁ ପ୍ରାର୍ଥନା ଦେବାକୁ ଆମକୁ ଦିବ୍ୟ ଚେତନା ।

ଯାହାର ପ୍ରଭାବେ ସ୍ଥାପିବା ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠ ନ ହୋଇ ଆନମନା ।