ଦାରୁ ଦିଅଁ

ମୋ ଦାରୁ ଦିଅଁ ପରି କିଏ 

         ହୋଇବ ନାହିଁ

ଭକତ ଜନ ଙ୍କୁ ଯିଏ 

         ନେବରେ କୋଳାଇ ।

ନୀଳ ମାଧବ ହୋଇ ପୂଜା ପାଇଲା

ଶବର ରାଜା ଙ୍କୁ ସେ ଦର୍ଶନ ଦେଲା

ନୀଳ ଗିରି ପର୍ବତ ରେ ଉଭା ହୋଇଲା

ନୀଳ ସାଗର ତୀରେ ଭାସି ଆସିଲା ।

ମୋ ଦାରୁ ଦିଅଁ ବସିଛି

         ନିଜର ହୋଇ

ଭୁଜ ଦେଖାଇ ଡାକୁଛି

         ନେବ କୋଳାଇ

ମୋ ଦାରୁ ଦିଅଁ ପରି ।

କିଏ କହେ ତାକୁ ମନୁଆ ଠାକୁର

ମନ ମାନି ଥିଲେ ଦୁଃଖ ଶୁଣେ ମୋର

ଲୀଳା କରୁ ଅଛି ରହି ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିର

ଖୋଲି ଦେଇ ଅଛି ଆନନ୍ଦ ବଜାର ।

ମୋ ଦାରୁ ଦିଅଁ ଦେଖରେ

         ରହିଛି ଅନାଇ

ପଲକ ପଡେ ନାହିଁ

         ତା ଭକତ ପାଇଁ

ମୋ ଦାରୁ ଦିଅଁ ପରି କିଏ

         ହୋଇବ ନାହିଁ ।