ଚୀର ସ୍ମରଣୀୟ ସ୍ମୃତି

ମନର ପାଉଁଶ ଗଦା ତଳେ ସ୍ମୃତି

    ନିରନ୍ତର ଜଳୁଅଛି

ବିଳପି, ବିଳପି , ଗୁମୁରି ମୋହର

     ଧୈର୍ଯ୍ୟବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗୁଅଛି l

ନିରୋଳାରେ ମୋର କାନ ପାଖେ ଆସି

     ଚୁପି ଚୁପି କହିଦିଏ

ସବୁବେଳେ ଉଜ୍ଜୀବିତ ରଖିଥିବ

    ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଏ l

ତୁମର ଅଭାବେ ଜୀବନର ନଈ

    ଭୁଲିଯାଏ ଗତିପଥ

ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ଦିନ କାଟେ ନେତ୍ରୁ

     ଅଶ୍ରୁ ଝରେ ଅବିରତ l

ଯେତେ ବୁଝାଇଲେ ବୁଝେ ନାହିଁ ମନ

     ରହିଛି ତୁମ ପାଖରେ

କେମିତି ବଞ୍ଚିବି କହିଦିଅ ମୋତେ

    ତୁମ ବିନା ଦୁନିଆଁ ରେ l

ମନ ଆକାଶର ଇନ୍ଦ୍ର ଧନୁରେ ଯେ 

   ସପ୍ତ ରଙ୍ଗେ ତୁମ ଆଭା

ବିଛୁରିତ ହୋଇ ଢାଙ୍କି ରଖିଆଛ

    କରି ଦେଉଅଛି କାବା l

କଳ୍ପନାର ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲର ଭିତରେ

   ତୁମରି ରୂପ ଦିଶୁଛି

କାୟା ପାଶେ ଛାୟା ପରି ରହିଅଛି

    ବିଗତ ଦିନର ସ୍ମୃତି l

ସ୍ମୃତି ତୁମେ ମୋର ଫୁଲେଇ ବସନ୍ତ

   କୋଇଲିର କୁହୁ ତାନ

ପତ୍ର ଝଡା ବ୍ରୁକ୍ଷେ ଭରିଦିଅ ପ୍ରାଣ

     ମନରେ ଭର କମ୍ପନ l

ନିରୋଳାରେ ବସି ଗଲେ ମୁହିଁ ତୁମେ

    କିପରି ପାରୁଛ ଜାଣି

ପାଶେ ଆସିଯାଅ ବିଚଳିତ କର

    ଅତୀତର ଗାଥା ଭଣି l

ଗୋଲାପ ଫୁଲର ପାଖୁଡା ମୁହଁ ରେ

    ହସି ଆସି ପାଶେ ବସ

ବିଚଳିତ ହୋଇ ଯାଏ ତନୁ ମନ

    ପାଇ ତୁମରି ପରଶ l

ମନର ଅକୁହା କଥାକୁ ହୃଦୟ

   କାନଭାସରେ ଆଙ୍କି ଦିଅ

ଜାଗ୍ରତ ପ୍ରହରୀ ପରି ମୋର ପାଶେ

    ଦିବା ନିଶି ରହିଥାଅ l