ବର୍ଷାର ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ

ଆସ ଗୋ ବରଷା ହଜିଲା ଭରସା

ତୋ ବିନା ଗୋ ପ୍ରାଣସହୀ ,

କରିଅଛୁ ମାନ ଶୁଖାଇ ବଦନ

କାହିଁକି ଗୋ ଚାନ୍ଦମୁହିଁ ।

କି ଦୋଷକୁ ଦେଖି ଜଳାଉଛୁ ସଖୀ

ଭରିଛୁ କି ମନେ ରୋଷ ,

ଜଳୁଅଛି ତନୁ ତୋ ସ୍ବର୍ଶର ବିନୁ

ମନୁ ଲିଭିଗଲା ହସ ।

କହିଲୁ କାନରେ ଆଦ୍ୟ ଆଷାଢରେ

ଆସିବୁ ବୋଲିଣ ମୋତେ ,

କଥା ଦେଇ ସଖୀ ହେଲୁ ଗୋ ବିମୁଖୀ

ଝୁରଛି ତୋତେ ନିରତେ ।

ବିଜୁଳି ରୋଷଣୀ ବେଙ୍ଗୁଲୀ ରାଗିଣୀ

ସଜାଇ ମେଘ ପାଲିଙ୍କି ,

ଘଡଘଡ ନାଦ କରୁଛି ନୀରଦ

ଚାତକ ପ୍ରାୟ ମୁଁ ଟାକି ।

ଆକୁତତା ଭରେ ଚାହିଁଛି ଅଧିରେ

ନିସ୍ୟନ୍ଦ ପଥକୁ ତୋର,

ହୁଅନି ଗୋ ରୁକ୍ଷ କରନି ନୀରକ୍ଷ

ଉକ୍ଷକର ହୃଦ ମୋର ।

ଉଷାରାଣୀ ପଣ୍ଡା,

ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶ ।