ବର୍ଷାା

କଳାମେଘ ସାଥେ ନଭ ଦେଶ କୋଳୁ

ଝରଝର ହୋଇ ଝରିଲା

ସବୁରୀ ମୁହଁରେ ହସକୁ ଫୁଟାଇ

ରିମ୍ ଝିମ୍ ହୋଇ ନାଚିଲା ।

ତା 'ର ଆଗମନେ ବସୁମତୀ ମୁଖେ

ହସର ଲହରୀ ଖେଳିଲା,,

ଶୂନ୍ୟଗର୍ଭା ନଦୀ ପୂର୍ଣ୍ଣଗର୍ଭା ରୂପେ

ସୁ ଶୋଭିତ ରୂପ ବହିଲା ।

ତପତ ଧରଣୀ ଶୀତଳ ପବନେ

ପରଶେ ବିଭୋର ହୋଇଲା,,

ଚିର ସବୁଜିମା ବେଶର ସୁନ୍ଦର

ସବୁରୀ ମନକୁ ମୋହିଲା ।

ମନର ଉଲ୍ଲାସେ ବେଙ୍ଖବେଙ୍ଗୁଲୀଏଁ

କେଁ କଟେ କଟେ କମ୍ପିଲା ,

ଚାତକର ଦୁଃଖ ଯାତନା ସମୂହ

ହୃଦରୁ ଅନ୍ତର ହୋଇଲା ।

ପବନର ତାଳେ ବାୟା ବସା ଖେଳେ

ଭୟଭୀତ ମନେ ରହିଲା ,

ଜଳଉତ୍ସ ମାନ ଜଳରେ ପୂରିଲା

କ୍ଷେତ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଲା ।

ଲଙ୍ଗଳ ଯୁଆଳି କାନ୍ଧରେ ପକାଇ

ଚାଷୀଭାଇ ବିଲେ ଧାଇଁଲା ,

ବଳଦହଳ ହଳ ଲଙ୍ଗଳେ ଯୋଖି

ଜମି ସମତୁଲ କରିଲା ।

ହୋଇ ଉଲ୍ଲସିତ ଗାଇ ନାନା ଗୀତ

ବିହନ ଗଣ୍ଡିଏ ବୁଣିଲା

ମାଟିମାଆ ଧ୍ୟାୟୀ ହିଡପରେ ପଶି

ଫସଲ ମଙ୍ଗଳ ପାଞ୍ଚିଲା ।

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ତା'ର ହୋଇଗଲା ଦୂର

ଫଟାଭୂମି ଜଳେ ଭରିଲା ,

ନିଜେ ଦୁଃଖ ସହି ଆମରି ପାଇଁ କି

ଯୋଗାଇବ ଖାଦ୍ୟ ସେ ଭଲା ।

ଉଷାରାଣୀ ପଣ୍ଡା