ବର୍ଷା ଓ ବିରହ

ଦରଆଉଜା ଝରକା ସେପାଖ

ତୁମ ଛମ୍ ଛମ୍ ନୂପୁର ସ୍ବରକୁ

ମୁଁ ସ୍ପଷ୍ଟ ଶୁଣିପାରେ,

ଆଉ ଅନୁଭବ କରେ

ରତିକ୍ରିୟା ର ମଗ୍ନତାକୁ ।

ଟୋପା ଟୋପା ପ୍ରୀତିର ବାରିରେ

କେମିତି ଚୁମି ଚାଲିଛି ତୁମେ

ମାଟିର ଚିବୁକକୁ

ନିର୍ଜନ ଆଉ ନିଶବ୍ଦତାର

ଘନ ଅନ୍ଧାରରେ ।

ବେଳେ ବେଳେ 

ଧସେଇ ପଶିଯାଆନ୍ତି

ଶିତଳତାର 

ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ପବନ

ଛୁଇଁ ଦେଇ ପୂରି ଯାଆନ୍ତି

କୋଠରୀଟା ସାରା,

ଆଉ ତା ପରେ ଜାଗି ଉଠେ 

ନିଃସଙ୍ଗତାର ସୁପ୍ତ

ବ୍ୟାକୁଳତା ,

ମନ ଖୋଜେ ଆଲିଙ୍ଗନର

ମିଠା ଅନୁଭବ,

ପ୍ରୀତି ଚିହ୍ନ ଆଙ୍କିବାକୁ 

ପ୍ରେୟସୀ ଓଠରେ,

ହେଲେ ଏ ନିର୍ଜିବ କାନ୍ଥଗୁଡା 

ପରିହାସ କରନ୍ତି,

କେଉଁ କଳ୍ପନା ରାଜ୍ୟର 

ପ୍ରିୟତମା ପାଇଁ

 ମୋର ଏ ବ୍ୟାକୁଳତା

ମୋ ଛଡା କୋଠରୀ ତ 

ଶୂନ୍ୟତାରେ ଭରା,

ସେଇଥି ପାଇଁ ତ 

ମୁଁ ଜଳେ ଇର୍ଷାରେ

ଏ ବିରହ ବର୍ଷାରେ

କୋଠରୀ ଭିତରେ ।