ବିଦାୟବେଳା

ଆଶ୍ବିନର ଶେଷ ଦିନ

ତେଇସି ଟା ପଞ୍ଚାବନ

ଟ୍ରେନ୍ ଆସିବା ସମୟ

ସମସ୍ତଙ୍କ ଅଜଣାରେ

ଶରତ ପହଞ୍ଚେ ଷ୍ଟେସନ ।

ଜାଣି ହୁଏ ନାହିଁ

ବିତିଯାଏ ସୁଖର ସମୟ

ରହିଯାଏ ସ୍ମୃତି ତା ଅନେକ

କାଟିବାକୁ ହେବ ଦିନ

ଅପେକ୍ଷାରେ ଆଗାମୀ ବରଷ

ବ୍ଯାଗରେ ତେଣୁ ଭରା

କେଇ ମୁଠା ଗଙ୍ଗଶିଉଳି

ଗୋଛାଏ କାଶତଣ୍ଡି ଫୁଲ।

ବିଦାୟ ତ ଦୁଃଖ ଭରା

ଛାଡିବାର ଆବେଗ ଅନେକ

ଆସିଲେ ଯିବାକୁ ହୁଏ

ସବୁ କିଛି ବିଧି ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ,

ଟ୍ରେନ୍ ଝରକାରୁ ଦେଖେ

ପ୍ରିୟତମା ପୃଥିବୀର ରୂପ।

ଅପେକ୍ଷାର ଫଳ ମଧୁର

ଘୁରୁଥାଏ ସମୟର ଚକ୍ର

ଫେରିବା ନିଶ୍ଚିତ

କରିବାକୁ ମା ର ସ୍ବାଗତ

ବିଦାୟ ପୃଥିବୀ

ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ପୁଣି ଏକ ବର୍ଷ ।

===============

ଅଜୟ କୁମାର ମହାନ୍ତି