ଭକ୍ତିପୁଷ୍ପ-୨୨

ଠାଣିରେ ତା' ମଧୁ

ଚାହାଣିରେ ମଧୁ

ମଧୁର ତା' ବଂଶୀ ସ୍ବନ ,

ଆସ ଆସ ସହୀ

ରାତି ଗଲା ପାହି

ଯିବାଗୋ କଦମ୍ବ ବନ ।

ଯଶୋଦା ନନ୍ଦନ

ଯଶରେ ନିପୁଣ

ରାସରେ ରସର ସିନ୍ଧୁ ,

ତା' ପ୍ରୀତି ମଦିରା

ଅସରା ପସରା

ମୃତ ପିଣ୍ଡେ ପ୍ରାଣ ବିନ୍ଦୁ ।

ବାଟରେ ଘାଟରେ

ନଖରାମି କରେ

ନଖରେ ପଣତ ଚିରେ ,

ନାଲି କରି ଆଖି

ଚାହିଁ ଦେଲେ ସଖି

ହସର ଅମୃତ ଝରେ ।

ଚାଲି ତା' ମଧୁର

ବୋଲି ତା' ମଧୁର

ମଧୁର ତା ଅଭିମାନ ,

ସହୀ କି ନଜାଣୁ

ଫିଙ୍ଗି ଦେବେ ବେଣୁ

ପାନରୁ ଖସିଲେ ଚୂନ ।

ନକର ଗୋ ଡେରି

ଆସ ହେ ବାହାରି

ମନ ରହୁ ନାହିଁ ମନେ ,

ମଦନ ମୋହନ

କରୁ ଥିବେ ମାନ

ଏକାକୀ କଦମ୍ବ ବନେ ।