ଭକ୍ତିପୁଷ୍ପ-୨୧

ଟଳି ଗଲା ରାତି

ମିଳିଲା ଗୋ ଶାନ୍ତି

ସକାଳ ହେଲାଣି ଯିବା ଯମୁନା ,

ଟାହି କି ଟାପରା

ସବୁ ତ ଖପରା

କାହ୍ନୁ ଦର୍ଶନରେ ଯିବ ଯାତନା ।

ଯମୁନାର ପାଣି

ବହୁଛି ଉଜାଣି 

କାହ୍ନୁ ବସି ଛନ୍ତି ବୋଲି ପାଖରେ ,

ଶୁଣି ବଂଶୀ ସ୍ବନ

ମନ ମୋ ଉଚ୍ଛନ୍ନ 

କଳସୀ ରହୁନି ସଖି କାଖରେ ।

କାଖେଇ ନିଅନ୍ତି

ବାଗେଇ ଧରନ୍ତି

ଚିବୁକେ ଲାଗନ୍ତା ରଂଗା ଅଧର,

ସଖିଙ୍କୁ ଡକେଇ

ଦିଅନ୍ତି ଚଖେଇ

କାହ୍ନୁ ପ୍ରେମ ରସ କେଡ଼େ ମଧୁର ।

ସୁଦାମା ସୁବଳ

ଗୋପାଳୁଣୀ ଦଳ

ବିଭୋର ହୁଅନ୍ତେ ପ୍ରେମେ ସକଳ ,

ନଶୁଣନ୍ତି ନିନ୍ଦା

ନଖାଆନ୍ତି ଖୁନ୍ଦା

ଶାଶୁ ନଣନ୍ଦ ବି ହୋନ୍ତେ ପାଗଳ ।

ଆସ ଆସ ସହୀ

ଡେରି କର ନାହିଁ

ଭାବରେ ଆଣନି ଆଉ ଅଭାବ ,

ଭାବ ବିନୋଦିଆ 

ଭାବରେ ମହୁଆ

ଭାବ ଦିଆ ନିଆ ତାର ସ୍ବଭାବ ।