ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ବନ୍ଧୁ

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗବନ୍ଧୁ

ତୁମେ ପରା ମୋର 

ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ବନ୍ଧୁ କିମ୍ପା

କରୁଛ ମୋ ପ୍ରତି

କୃପା ଉଣା

ମୁଁ ତ ନିରିମାଖି

ତୁମ ପଦ ଦାସୀ

ତୁମ ପାଦେ ମୋର ଧ୍ୟାନ

‌ଏ କଥା ତୁମକୁ

 କିବା ଅଛି ଅଜଣା

ବନ୍ଧୁ ହୋଇ ତୁମେ

ଏ ଅଭାଗୀକୁ କିଆଁ

ଦେଉଛ ଦୁଃଖ ଯାତନା

ତୁମେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ

ଅନାଥର ନାଥ

କରୁଛି ମିନତୀ

ଆଉ କୃପା ଉଣା

     କରନା

ଦିଅ ହେ ଆଶିଷ

ଦିଅ ମୋ ଅଞ୍ଜଳି ଭରି

ଯାଉଛି ମୁଁ ଜଳି

ଗୋସାଇଁ ହେ ଆଉ

ଉଛୁର କରନା