ଅଧାଲେଖା

ଜୀବନ ଆକାଶେ

‎ବେଳ ରତରତ

‎ପଶ୍ଚିମେ ଢଳନ୍ତି ସୂର୍ଯ୍ୟ

‎ସଂଜ ଆସେ ନଇଁ ନଇଁ

‎ମହା ନିଦ୍ରାର ବିଛଣା ସଜଡା

‎ହେଲେ ଲୋଭ ତ ଛାଡୁନାହିଁ।।

‎ଜଳୁଛି ମଣିଷ କ୍ରୋଧ ,ମୋହ ,କାମେ

‎ଅହଂକାର, ବଡେଇରେ ଘଟ ପୂର୍ଣ୍ଣ

‎ବୁଝେନି ପାପ କି ଅବା ପୁଣ୍ୟ

‎ଲାଳସା ନିଶାରେ ମସ୍ତ

‎ତେଲ ସରିଆସେ 

‎କେମିତି ଜାଳିବ

‎ଜୀବନର ମାଟିଦୀପ !

‎ରଙ୍ଗ ତା ମାଖୁଛି

‎କେଶ,ନିଶ, ଦେହେ, ମୁହେଁ

‎ତଥାପି ଜୀବନ ଫିକା

‎ଜୀବନ ସରୁଛି ଜୀବନ କବିତା

‎ରହିଯାଏ ଅଧା ଲେଖା !

‎ଅବଶୋଷ ଯେବେ କଡ ଲେଉଟାଏ

‎କରିବାର ଯୁ ତ ନ ଥାଏ କିଛି

‎ଯେଉଁ ହାତ ଗୋଡେ

‎ଏତେ ପନ୍ତିଆରା

‎ସେମାନେ ଆଶ୍ରାଟିଏ ଲୋଡନ୍ତି 

‎ଜୁଳୁଜୁଳୁ ଯାହା ଚାହେଁ ନିର୍ବାକେ

ନିର୍ବୋଧ ମେଷ ଛୁଆ ପରି।