ଅଭୁଲା ଅତୀତ଼଼

ଆଜି ମନେ ପଡେ ସେ ହଜିଗଲା ଦିନ

ଥିଲା ସତେ ମୋ ପାଇଁ ସେ ସରଗର ଜହ୍ନ l

ଲାଗେ ଯେ ସେ ଅଲିଭା ଛବିଟି ଜଳିଯାଇଛି ବହ୍ନିରେ,

ତଥାପି ଏ ମନ ଆଜି ବାରମ୍ବାର ପଚାରେ l

ଗାଁ ନଈ କୂଳର ସେ ଛୋଟ ଆମ୍ବ ତୋଟା

ଭାବି ଦେଲେ ମନେ ଆସେ ଜୁଆର ଆଉ ଭଟ୍ଟା l

ବୁଲୁ ଥିଲି କେତେ ମୁଁ ଯେ ମୋ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ

ଖେଳୁ ଥିଲି କେତେ ଖେଳ ମୁଁ ଵାଲି ମାଟିରେ l

ସାଙ୍ଗ ସାଥେ ହସିଖେଳି କଟି ଯାଉଥିଲା ଦିନ

ଲାଗୁଥାଏ ଯେହ୍ନେ ଉଡିଗଲା ଚଢ଼େଇ ସମାନ l

ବଡ଼ ହେଲାପରେ ସେ କଥା ମନେ ଉଙ୍କିମାରେ ଭାରି

କେବେ ହେଲେ ଅତୀତଟି ହୁଏନା ପାସୋରି।