ଅଭିମାନୀ ପ୍ରିୟା

ଭଲ ପାଇବାର 

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇ 

ନିରବେ ସାଉଁଟେ ନିତି 

କିଛି କିଛି କହି 

କିଛି ବି ନ କହି 

ଦେଇଥାଏ ସହମତି ।

ଥିରି ଥିରି ତାର 

ଅଳତା ପାଦରେ 

ଚାଲେ ସେ ଘୁଙ୍ଗୁର ନାଇ 

ଅଳ୍ପ ଦେଖି ମୋତେ 

ନ ଦେଖିଲା ପରି 

ଚାଲି ଯାଏ ହସି ଦେଇ ।

ଭାବନା ତାହାର 

ନଦୀଠୁ ଗଭୀର 

ଜାଣିବାକୁ ଚାହେଁ ମୁହିଁ 

ଜାଣିବା ଆଗରୁ 

ଅଥଳ ସାଗରେ 

ଲୀନ ହୋଇଯାଏ ସେହି ।

ଚାହାଣୀରେ ତାର 

ଗୋପନ କାହାଣୀ 

ଯେବେ ଦିଏ ମୋତେ ଚାହିଁ 

ସେ କାହାଣୀ ପଢ଼ି 

ଅଭିନୟ ପାଇଁ 

ଜମା ଭାବିପାରୁ ନାହିଁ ।

ମୋ ମନର ସିଏ 

ଲାବଣ୍ୟ ନାୟୀକା 

କହି ପାରୁ ନାହିଁ ମୁହିଁ 

କହିବା ପୂର୍ବରୁ 

ନିଜକୁ ପରଖେ 

ନାୟକ ମୁଁ ତାର ରହି ।

ଗୋଲାପି ବେଳାର 

ସ୍ମୃତି ପଟ କେତେ 

ରଖିଛି ହୃଦେ ସାଇତି 

ସେ ସ୍ମୃତି ମନ୍ଥନେ 

ଦିନ କାଳ କାଟେ 

ଅଚିହ୍ନା ପରି ଯେମିତି ।

ନ ଚିହ୍ନି ନ କହି 

ନ ପଢ଼ି ନ ଦେଖି 

ଗଢ଼ିତୋଳେ ସବୁ ସେଇ 

ମାନ ଅଭିମାନେ 

ରହିଛି ମୋ ପାଇଁ 

ଅଭିମାନୀ ପ୍ରିୟା ହୋଇ ।