ବଳିପ୍ରଥା

ହୃଦୟେ ବହିଛ 

ଅମୂଲ୍ୟ ଜୀବନ 

ବୁଦ୍ଧି ବିବେକକୁ 

ସାଥିରେ ନେଇ, 

କହି କି ପାରିବ 

କେଉଁ ସ୍ଵାର୍ଥେ ତୁମେ 

ନିରୀହ ପ୍ରାଣୀକୁ 

ସଂହାର ଯାଇ |

ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଠରେ 

ଜନମ ଲଭିଲେ 

ଦିନେ ନା ଦିନେ ସେ 

ନିଶ୍ଚେ ମରଇ, 

ପ୍ରାଣୀ ହତ୍ୟା 

ମହା ପାପ ବୋଲି ଜାଣି 

ତଥାପି ମାରୁଛ 

ଦାନଵ ହୋଇ |

କାହିଁ ଗଲା ତୁମ 

ବିଚାର ବିବେକ 

ଭୁଲି ଗଲ ବୋଧେ 

ଏ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ, 

କି ନେଇ ଆସିଛ 

ଏ ମହୀ ମଣ୍ଡଳେ 

ଗଲାବେଳେ ଯିବ 

ସାଥିରେ ନେଇ ? 

ତୁମେ ତ ଦେଖୁଛ 

ଖାଲି ହାତେ ଆସି 

ଏକା ଫେରିଯିବା 

 ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ, 

କିବା ଭାବ ତୁମେ 

ଜୀବନ ନେବାକୁ 

ଯେବେ ପାରିବନି 

ଜୀବନ ଦେଇ |

ଦାନ ଧର୍ମ ପୁଣ୍ୟ 

କରିଥିଲେ ତୁମେ 

ଶେଷବେଳେ ଯିବ 

ସମ୍ମାନ ପାଇ, 

ପ୍ରତି ପ୍ରାଣୀ ଏଠି 

କର୍ମ କରି ଯାଏ  

ନୂଆ ପୃଥଵୀର 

ସନ୍ଧାନ ପାଇଁ |

ତୁମେ ହିଁ ନିଜକୁ 

ନିଜେ ପ୍ରଶ୍ନ କର 

ଜୀବନ ଲଭିଛି 

ମୁଁ କାହିଁ ପାଇଁ ? 

ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟିରେ 

ଜୀବ ହତ୍ୟା କଲେ

ମହୀରେ ରହିବି 

ଅମର ହୋଇ ?