ଅଭିଳାଷ ଓ ସ୍ୱପ୍ନ

ସ୍ୱପ୍ନ ଯେତେସବୁ ଉଙ୍କିମାରେ ଯେବେ

ହୁଏ ମନ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ,

ପର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ବାଲିଘର ପରି

ଭାଙ୍ଗିଯିବା ଅଟେ ସତ ।

ସବୁ ଜାଣିଶୁଣି ବାସ୍ତବତା ଛାଡି

ଗଢେ ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ଦୁନିଆଁ

ଏକା ବଞ୍ଚିବାର ବୃଥା ପ୍ରୟାସ ରେ

ଖାଲି କଷ୍ଟ ମିକେ ଯାହା ।

ଭାବେ ଏମିତିକା ଦୁନିଆଁରେ ଥିବି

ଯେଉଁଠି ନ ଥିବେ କେହି,

କବିତା ଲେଖିବି ଗୀତ ବି ଲେଖିବି

କେହି ନ ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ ।

ସ୍ବପ୍ନର ଦୁନିଆଁ ଅଟେ ମୋ ରଙ୍ଗୀନ

ବାସ୍ତବ ଟା ଦିଏ କଷ୍ଟ ,

କଳ୍ପନା ଜଳ୍ପନା ସବୁ ବୃଥା ମୋର

ହୁଏ ଖାଲି ଛଟପଟ ।

ବୟସ ମାପୁଚି ଦିନକାଳ ମୋର

ଆପଣା ମାପକାଠି ରେ,

କହେ ସତେ ସିଏ ହଜିଯିବୁ ତୁହି

ଦିନେ ଏ ଭିଡ଼ ଭିତରେ ।

କେହି ଭଲପାଉ ଅବା ଘୃଣା କରୁ

କିଛି ଯାଏ ଆସେ ନାହିଁ,

ଜାଣିଚି କେବଳ ଆପଣାର ଏଠି

କେବଳ ମୋ ନିଜ ଛାଇ ।