ଆଧୁନିକ ନାରୀ

ଢିଙ୍କିଶାଳ ଯେବେ

   ଢେଙ୍କାନାଳ ଗଲା

    ଚୂଲି ଗଲା ଚନ୍ଦ୍ରପୃଷ୍ଠ ,

ମଙ୍ଗଳ ଗ୍ରହରେ

    ମଙ୍ଗଳା ପୂଜିକି

        ବୋଲାଇଲା ନାରୀ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ।

ଆଧୁନିକ ନାରୀ 

    ଭାରି ତରତରି

       ଆଗ ପରି ନୁହେଁ ମଠ,

ହେଲାଣି ଚତୁରୀ 

     କଲାଣି ଚାକିରି

        ପଢ଼ି ଲାଣି ବେଦ ପାଠ ।

ଚାରି ଯୁଗ ପରି

      ଚାରି କାନ୍ଥେ ରହି

        ସାଜୁ ନାହିଁ ଗୃହ ଗୃହିଣୀ ,

ପବନରେ ଉଡ଼ି

     ପାଣିରେ ପହଁରି

         ସାଜିଲାଣି ବିଶ୍ୱ ବିଜ୍ଞାନୀ ।

ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା

  ହେଲାଣି ସବଳାି

    କରିଲାଣି ଦେଶ ରକ୍ଷା ,

ନାରୀ ନାରାୟଣି

  ଦୁର୍ଗତିନାଶିନୀ

    ଦିଏ, ଦେଶ ଗଠନର ଶିକ୍ଷା ।

ପାର୍ବତୀ ହେଇ

   ପର୍ବତ ଚଢ଼େ

     ଦୁର୍ଗା ରୂପେ ଭାଙ୍ଗେ ଦୁର୍ଗ ,

ସ୍ବୟଂସିଦ୍ଧା ହେଇ

    ସ୍ବୟଂ ରକ୍ଷା କରେ

        ନର୍କକୁ ବନାଏ ସ୍ବର୍ଗ ।

ଭୁଲେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ

   ମାଆ ଓ ମମତା

     ଜଠରେ ସନ୍ତାନ କାନ୍ଦେ ,

କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ହେଳା

   ନକରି ସରଳା

     ଜଟରେ ଦୁ୍ଃଖକୁ ବାନ୍ଧେ ।

ଉଷା ଆଗମନେ

  ଅଧିରା ତଟିନୀ 

     ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ ଛାୟା ସାଜେ ,

ସଂହାର କାରିଣି

  ଚିତ୍ତ ବିନୋଦିନି

    ସାୟାହ୍ନରେ ମାୟା ରଚେ ।

ଅନ୍ଧାରକୁ ଯଦି

  ଅନ୍ଧ ଚିହ୍ନି ପାରେ

    ସେ କିଆଁ ଅନ୍ଧୁଣୀ ସାଜିବ ,

କୋମଳ କମଳ

  ପାଇ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବଳ

    ପଙ୍କରୁ ଜୀବନ ଖୋଜିବ ।

ଆଧୁନିକ ନାରୀ

   ନୁହେଁ କା'ର ଅରି

     ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ଅଧା ସଂସାରୀ ,

ଧର୍ମରେ କର୍ମରେ

  ମନ ଓ ଚର୍ମରେ

      ଏଠି ସେଠି ସର୍ବ ବିହାରୀ ।

ସିଏ ଆଧୁନିକା

  ଲଢ଼ି ପାରେ ଏକା

     ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧର ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ ,

ଜାଳି ପାରେ ଜୁଇ

   ବାନ୍ଧି ପାରେ ଘାଇ

    ରଚି ପାରେ କୀର୍ତ୍ତି ଠେଙ୍ଗଣେ ।