घर हक्काचं (भाग १)

भाग १

‘ती’ दिसायला सामान्य . इतरांच्या दृष्टीकोनातून तर अगदी ugly वगैरे कॅटेगरीत मोडणारी. आपल्या वाट्याला फारसं कौतुक कधी येणार नाही याची जाणीव तिला खूप लवकर झाली. कारण इतरांचे टोमणे ऐकून जेंव्हा ती आईकडे आशेने बघायची तेंव्हा आई नकळत दुर्लक्षच करायची. 

आईचं वागणं तिला कमी वयात बरंच काही शिकवून गेलं. ती आता स्वतःच स्वतःला समजवण्यात पटाईत झाली होती. चुकून कधी वेळ आलीच तर हळूच स्वतःलाच टपली मारत ती म्हणायची, तू नं वेडी आहेस ‘मयुरा’. आणि स्वतःच खुदकन हसत कामाला लागायची. तिचा प्लस पॉईंट  होता तिचं दिलखुलास हसणं जे समोरच्याला एका क्षणात तिच्याशी बांधून टाकत असे एका समंजस नात्याने अपवाद फक्त तिच्या घरच्यांचा. प्रचंड मेहनतीने यश मिळवत आज मयुरा सेटल होती पण तिच्या घरच्यांना मात्र जसा तिच्या दिसण्याबद्दल प्रोब्लेम होता तसच तिच्या प्रगतीशीही त्यांना काही देणंघेणं नव्हतं. प्रत्येकवेळी तिची मित्रमंडळी मात्र तिचं यश दणक्यात साजरं करत.

    अशाच एका छोटयाशा पार्टीत तो तिला दिसला. वयाच्या थोड्याफार इफेक्टमुळे तिला नकळतच त्याच्याबद्दल आकर्षण वाटलं. पण आत्तापर्यंतच्या अनुभवांमधून शहाणी झालेली मयुरा शांत राहून त्याला पारखत होती. थोड्याच दिवसांत तिला दिसतं तसं नसतं हा अनुभव आलाच. त्याचं देखणेपण हे फक्त त्याच्या चेहऱ्यापुरतच मर्यादित आहे हे तिला कळलं. मग आपसूकच त्याच्याबद्दल जाणवणारी ती नाजूक भावनाही कोमेजली. मैत्रीच्या नात्याने त्याने पुढे केलेला हात तिने स्विकारला. मैत्रीच्याच कारण ती काही मॅरेज मटेरियल नव्हती, जिला चारचौघात ट्रॉफीसारखं मिरवता येईल. तिला या सगळ्याचा अंदाज असल्यानेच तिने त्याला फारसं महत्व दिलं नाही. त्याची एक खास मैत्रीण होती. तिला लग्नासाठी विचारण्याच्या खटपटीत तो होता. पण ती काही दाद देत नव्हती. मग हिलाच त्याची दया आली. तिने मोकळ्या मनाने त्याची मदत केली. त्या मैत्रिणीलाही ह्याची धडपड समजू लागली. अन् एक दिवस त्याच्या प्रस्तावाला तिने हिरवा कंदील दाखवला. तो खूष होऊन आनंद शेअर करण्यासाठी हिच्याकडे आला. ती मनापासून त्याच्या आनंदात सामील झाली. 

हळूहळू तो तिच्या आयुष्यातून  काहीसा गायब होऊ लागला. ती तर आधीपासूनच कुणाच्याच खिजगणतीतही नव्हती. घरच्या आघाडीवर तर ती आधीच हरली होती,आता मनाची आघाडीही विस्कटली पूर्णपणे. पण तरीही ती मात्र खंबीरपणे चालत होती तिची वेगळी वाट...

दोन वर्षं उलटून गेली ह्या सगळ्या घटना घडून. पहिलं प्रेम, त्याच्या कडू आठवणी घेऊन कुठेतरी हरवलं होतं. आज मयुरा फक्त विद्यार्थीप्रिय प्रोफेसरच नव्हे तर यशस्वी चाइल्ड सायकोलॉजीस्ट, समुपदेशक बनली होती. घरच्यांनी तिच्या कुठल्याच वैयक्तिक गोष्टीत रस न दाखवल्याने तिने आर्थिकदृष्ट्या स्वावलंबी होताच वेगळं राहण्याचा निर्णय घेतला होता. अशातच एका रात्री कुठूनतरी परतताना तिला कोपरयावरच्या कचराकुंडीजवळ खूप गर्दी दिसली. कधीही अशा ठिकाणी न वळणारी तिची पावले आज मात्र थांबली तिथे जाऊन...

क्रमशः