उगीचच होतात भास

कळतं ना मला

तुझं ते हक्काने रुसणे ।

दाखवण्या तुझा राग

कोपऱ्यात जाऊन बसणे ।

आसवांचे थेंब डोळ्यात

मुसमुसुन मग ते रडणे ।

करा कितीही मिणत्या

रोखून डोळे फक्त बघणे ।

हवे ते काढून घेताच

हळूच गालात हसणे ।

नाक मुरडत मग 

वेड्यात मलाच काढणे 

विजयाच्या अविर्भावात

डोस उपदेशाचे पाजणे ।

सारेच आवडते मला

रोजचे नवीन बहाणे ।