ती पहाट

रात्र वैरी अन सचिंती मनी 

पहाट दारी अलगद आली 

भान प्रियाचे हरले क्षणी 

उजळूनी दान देऊनी गेली 

किणकीण लाली ल्याली 

गुंजन मनी भरुनी राहिली

क्षण उजळत्या प्रहरातली

पहाट मनास स्पर्शुनी गेली 

क्षण ते ओझरता मनास 

आस जीवा सुनी लागली 

जीव ओवळूनी टाकत 

भाव अंतरीचे दावुनी गेली 

आसक्त प्रभाती ती लाली 

प्रभा तयाची भाळूनी गेली 

सरता रात्र गर्भात पहाट 

कानी आशा बोलुनी गेली 

मिटल्या पापणीतली आस 

नजरेत भान उरुनी जगली 

कातर काहुरी ती क्षणास 

ती पहाट मनात उरुनी राहिली 

हा क्षण ठेव मनी जपूनी 

हलकेच मनाला जाग आली 

भाळूनी गेला तो स्पर्श उरी

पहाट जीव ओवळूनी गेली