स्वप्न

मर्यादेचं माहीत नाही

पण चौखट माहीत आहे मला माझी

म्हणून चंद्राचं स्वप्न मी उशाला ठेवते

आणि अवसे सारखी रात्र जगते

उभ्या आयुष्यात चंद्राचं स्वप्न

मला कधी पडलं नव्हतं

त्याचं असण्यानी माझं कधी काही अडलं नव्हतं

पण त्याचं अस्तित्व जाणवलं तेव्हा

ते घडलं जे कधी घडलं नव्हतं

मग

काही उसासे अबोल ठेऊन

स्वाभिमानाच्या चार भिंती

मी पण बांधल्या 

माझ्याच अवती भवती

चंद्रा तुझं असणं नसणं

सारखच रे आता

 भावनेची भरती ओहोटी असेल नक्कीच

पण भावनांना उधाण आलं ना

तर

मी कूस बदलून घेईल हळूच

पण

तू कायम असशील उश्याशीच

एक सांगू

तुला बघणं पण सोडलय मी आता

अभिमान स्वाभिमानाचा खेळ

आपण दोघे खेळतोय आता

तू खंबिर रहा आहे तसा

अधरात अबोला बांधू आता

आपल्याच आभासी जगात वावर तूझा

आभासी जग तुझं आवर आता

कधी तरी जमीनीवर येऊन बघ

एकदा स्वताचच प्रतिबिंब माझ्या डोळ्यात बघ

तुझ्याच सौदर्याची तुला ओळख पटेल

काहीच नसूनही आपल्यात 

 तू आजही उश्याशी का आहे

तुझं तुलाच कळेल