फिटेल का हे ऋण माझे

फिटेल का हे ऋण माझे 

विवंचना आत दाटली 

याच काळजीने मीच माझी 

वर जागा शोधली 

रोप मीच लावले 

बघून स्वप्न उद्याचे 

काय ठावं , याच जागी  

इथेच सुळी चढायचे 

रोज रोज तोच सूर्य 

तीच आग ओकतो 

रोज रोज मीच का पण ?

तेच तेच भोगतो 

मीच जर का अन्नदाता 

रिक्त का रे चूल माझी ?

घेतला नांगर हाती 

हीच का रे भूल माझी ?

ऐकतो सरकारनामे 

अभय कर्जांना दिले

फासली पाने पुन्हा ती

भाव तैसेच राहिले