करुणाष्टके - भाग ५

कितेकीं देह त्यागिले तूजलागीं ।

पुढे जाहले संगतीचे विभागी ॥

देहेदु:ख होतांचि वेगीं पळालों ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ २१ ॥

किती योगमूर्ती किती पुण्यमूर्ती ।

किती धर्मसंस्थापना अन्नशांती ॥

पस्तावलों कावलों तप्त जालॊं ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ २२ ॥

सदा सर्वदा राम सोडूनि कामीं ।

समर्था तुझे दास आम्ही निकामी ॥

बहू स्वार्थबुद्धीनें रे कष्टवीलों ।

तुझा दास मी व्यर्थ जन्मास आलों ॥ २३ ॥

नसे भक्ति ना ज्ञान ना ध्यान कांही ।

नसे प्रेम हें राम विश्राम नाहीं ॥

असा दीन अज्ञान मी दास तूझा ।

समर्था जनीं घेतला भार माझा ॥ २४ ॥

उदासीन हे वृत्ति जीवीं धरावी ।

अती आदरें सर्व सेवा करावी ॥

सदा प्रीती लागो तुझे गूण गातां ।

रघूनायका मागणें हेंचि आतां ॥ २५ ॥