चित्रपटाची कविता

पायऱ्या उतरता उतरता 

हलकेच ठेच लागते 

आणि आठवणींच्या गाभाऱ्याला

उमाळा येतो

गर्द झाडीतल्या आठवणी 

फिरत फिरत पुन्हा  

एका क्षणी एकवटतात 

जेव्हा भानावर येत मन 

तेव्हा पायऱ्या उतरून झालेल्या असतात

त्या जगातलं मन 

या जगात स्थिरावत  

एक बिंदू चमकतो

आणि आठवणीतला मोहर पुन्हा बहरतो

पायऱ्या उतरताना  

उतरणीच नैराश्य नसत 

कारण , कारण  

दक्षिणायनात रमलेल्या मनाला 

कळतच नाही कधी उत्तरायण सामावत