ചേച്ചിയമ്മ

പതിവുപോലെ സത്യപാലയും ഭാര്യ നളിനിയും മകൾ വേദികയും സായാഹ്ന നടത്തത്തിന് പോയി. പെട്ടെന്ന് പതിനാറോ പതിനേഴോ വയസ്സുള്ള ഒരു പെൺകുട്ടി പിന്നിൽ നിന്ന് വന്നു അവളെ "ചേച്ചിയമ്മേ" എന്ന് വിളിച്ചു. പെട്ടെന്ന് അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾ വേദികയെ നന്ദിയോടെ അഭിവാദ്യം ചെയ്യുകയും മകളെ രക്ഷിച്ചതിനാൽ അവർക്കു വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കാറുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞു. കൃതജ്ഞത ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെന്ന് അവൾ അവരോട് പറഞ്ഞു. എന്നാൽ വിദ്യാഭ്യാസത്തെ ഭയന്ന് ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് ജീവൻ നഷ്ടപ്പെടാൻ അവൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല, ഒരു ക്ലാസ്സിനും അവളെ നിർബന്ധിക്കരുതെന്ന് അവരോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. അവർ അവളോട് അത് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു വിട പറഞ്ഞു.

അവർ പോയതിനു ശേഷം അവളുടെ പിതാവ് പ്രശ്‌നം അന്വേഷിച്ചു. അവൾ ആ പെൺകുട്ടിയുടെ കഥ അവരോട് പറഞ്ഞു. "അവൾ പത്താം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിനിയായിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ വർഷം ഞാൻ അവളെ ആദ്യമായി കണ്ടത് ആശയക്കുഴപ്പത്തിലും വിഷാദാവസ്ഥയിലുമാണ്. ഞാൻ കാരണം ചോദിച്ചു. അവൾ കണക്കിൽ ദുർബലയായിരുന്നു, അതിനാൽ മാതാപിതാക്കൾ പ്രത്യേക ട്യൂഷൻ നൽകി പക്ഷേ, അവൾ ആ ക്ലാസ്സിനെ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു, മാതാപിതാക്കളോട് ഇതിനെക്കുറിച്ചു പറയാൻ ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല.അവളുടെ കാമുകനോട് ഇത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ക്ലാസ് സമയത്ത് തന്റെ വീട്ടിൽ താമസിക്കാൻ പറഞ്ഞു. അവൾ അത് ചെയ്യാൻ തീരുമാനിച്ചു.

എന്നാൽ അവളെ തനിച്ചാക്കിയ ശേഷം അയാൾ അവളോട് മോശമായി പെരുമാറാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ അവൾ രക്ഷപ്പെട്ടു, ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി റോഡിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവൾ. ഞാൻ അവളോടൊപ്പം അവളുടെ മാതാപിതാക്കളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് എല്ലാം പറഞ്ഞു. എല്ലാ കാര്യങ്ങളും കേൾക്കുമ്പോൾ അപകടത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട അവളുടെ ആശ്വാസം  അവർക്ക് അനുഭവപെട്ടു. പിന്നെ ഞാൻ ഇന്നാണ് അവളെ കണ്ടുമുട്ടുന്നത്." അവൾ പറഞ്ഞു പൂർത്തിയാക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾക്ക് അവളെക്കുറിച്ച് അഭിമാനം തോന്നി, ഇന്നത്തെ സമൂഹത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന സ്ത്രീയോടുള്ള അക്രമങ്ങളെക്കുറിച്ചു അവർ ഭയപ്പെട്ടു.