ഓർമ്മകൾ

പാതി ഉടഞ്ഞ ആ കണ്ണാടി തുണ്ട് എന്നോടെന്തോ മന്ത്രിക്കുന്നു.

ആ രണ്ടു ചില്ല് കഷ്ണങ്ങൾ ബാല്യവും,കൗമാരവുമായി പ്രതിഫലിച്ചു.

ബാല്യം... 

ഉമിക്കരിയുടെ രുചി നാവിൽ നിറഞ്ഞു .

കോരി ചൊരിയുന്ന മഴയത്ത്‌ 

തോണിയിറക്കുന്ന ആ കൊച്ചു കുട്ടിയെ 

ഞാൻ അതിശയത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. മാവിൻ കൊമ്പിൽ ഊഞ്ഞാലാടുന്ന ,

ഓലയാൽ കൊച്ചു വീടുപണിയുന്നയവളെ എനിക്ക് പരിചിതമായിരുന്നു .

അപ്പൂപ്പൻ താടിക്കൊപ്പം പാറിപ്പറന്ന 

ആ കുഞ്ഞി കാലിൻ പാദസ്വരത്തിൻ നാദം മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു.

ആകാശം കാണാതൊളിപ്പിച്ചു വച്ചായ മയ്യിൽപ്പീലി മാത്രം കണ്ടു കിട്ടിയില്ല . 

പക്ഷെ ,ആ കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ മുഖം അവ്യക്തമായിരുന്നു!

 കൗമാരം ..

എന്നിൽ നിന്നകന്ന നിഷ്കളകത എന്നെ എത്രത്തോളം മാറ്റിയിരിക്കുന്നു .

കാല ചക്രം തിരിയുമ്പോൾ ഞാനെന്ന വ്യക്തിയെ മായ്ക്കാതിരിക്കട്ടെ .

ആ ചില്ലു കഷ്ണങ്ങൾ യോജിപ്പിക്കവെ

ഒന്നിൽ വ്യക്തവും ,അവ്യക്തവുമായ് 

എന്റെ ഓർമ്മകൾ ചിന്നി ചിതറി ....!