കാവ്യമാരി

എല്ലാവരും കവിത എഴുതാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആദ്യമൊക്കെ

അസഹ്യമായിരുന്നു.

പത്രവിതരണക്കാരനാണ് തുടക്കമിട്ടത്, പിന്നെ 

ലജ്ജാശീലയായ പാൽ വിൽപ്പനക്കാരി

 സ്റ്റാറ്റസുകളിലൂടെ

കവിത ചൊരിഞ്ഞ്

ലജ്ജ വെടിഞ്ഞു.

ഡോക്ടർ ഓരോ 

കുറിപ്പടിക്കു താഴെയും

കവിത കുറിച്ചു.

പ്രൊഫസർമാർ ആശങ്കാകുലരായി ,

അറിയപ്പെട്ട കവികൾ

ഏതോ പകർച്ചവ്യാധിയുടെ

മണിമുഴങ്ങുമ്പോലെ ജാഗരൂകരായി .

ഓരോ വളവിലും തിരിവിലും

കവിതമാത്രം …..

കയ്ക്കുന്ന പാവയ്ക്കകൾക്കു

കവിത കുമ്പിളായി, 

അവയെ കീടങ്ങൾ

അവർക്കു മാത്രം കഴിയുന്ന രീതിയിൽ നിരൂപിച്ചു .

ഒരു വത്സരത്തിനുള്ളിൽ അവിടെ ഏറെ കവിത പിറന്നെങ്കിലും.. 

പിച്ചക്കാരന്റെതായിരുന്നു മികച്ചത് ;

തിരസ്കരണത്തിന്റെ

ഉപ്പിനെക്കുറിച്ചു തെരുവിൽ നിന്ന് എഴുതിയത്.