Library
Profile
മോക്ഷം
മോക്ഷം
തീവ്രമായ ഒറ്റപ്പെടലിൻ്റെ നരച്ച ദിനങ്ങൾ
പിന്നിൽ കൈവിട്ടു പോന്നത് വസന്തമാണു
ഇതു ഹേമന്തത്തിൻറെ ചുമപ്പും പവിഴവും
ഏറ്റവും മനോഹരമായ കവിത ഓടയയ്ക്കരുകിൽ
കാലഹരണപ്പെട്ട ഓർമ്മയാകുമ്പോൾ
വരികളിൽ നിസ്സംഗത നിർവികാരമായ
നനുത്ത കണ്ണുനീർ കൈ വഴികൾ
നിന്നെ ഒരു ഉപഹാരമായി നൽകുമ്പോൾ
ഇടറാതിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു
വേച്ചു പോകുന്ന കാലുകളിൽ തളം കെട്ടിയ നീരിൽ
വാനപ്രസ്ഥത്തിൻ്റെ തിളക്കം
നീ എന്ന പ്രണയം ഇനിയും പൂക്കുന്നു
നാടുവിട്ടു വന്നു എനിക്കായ്‌ പൂത്തു തളിർക്കുന്ന
പാരിജാതങ്ങളിൽ
നീ നിറയുന്നു ആകാശത്തിൻ്റെ അപാരത യിൽ
സമുദ്രത്തിൻ്റെ&nb
sp;വ്യാപ്തിയിൽ
ചലനത്തിൽ ,നിശ്ചലതയിൽ
ധ്യാനനിമഗ്‌നമായ കൂമ്പിയ മിഴിയിതളുകളിൽ
ഉർവര പ്രതീക്ഷകളെരിക്കുന്ന കർമകലാഗ്നിയിൽ
നീ ഉതിരുന്ന പഴയ വീഞ്ഞിൽ കുതിർന്ന പുതിയ
വാക്കായി വാക്കിലൊളിച്ചിരിക്കും വരദാനമായി
എന്റ്റെ മോക്ഷത്തിൻ്റെ കവാടമടങ്ങുന്ന വാരാണാസിയുടെ
കല്പടവുകളിൽ ,കാലഭൈരവൻ്റെ കാലടികളിൽ
ബാഷ്‌പീകരിച്ചു പൊഴിയുന്നു ......
നീ എൻറെ ജീവിതവും മരണവും ആയ്
കെട്ടുപിണഞ്ഞു ഉലയുന്ന
കാവിലെ തേവാളപ്പൂക്കൾ പോലെ
കാവിലെ പേരറിയാത്ത കാട്ടു വള്ളികൾ പോലെ
എന്നിട്ടും തളിരിലയിൽ
ഞാൻ കാലത്തിനു കടം നൽകുന്നു
നിന്നെ ....എൻ്റെ ചിരകാല പുണ്യമേ
