સરિતા સાગર

બંધાઈ ગઈ એને ખારા સાગરથી પ્રીત.

એણે પછી રોજરોજ ગાયું પ્રેમસંગીત.

ભૂલી ગઈ સ્થાન ઊંચા પિતા પર્વતનાં,

ના રહ્યો સ્નેહ કુટુંબ પૂરતો જ સીમિત.

વિચારશૂન્ય થૈ દિલ દઈ બેઠી સરિતા,

નીચાં સ્થાને ન કરી એને લેશ ભયભીત.

મીઠાંનીરની મધમીઠી હતી એ અંબુજા,

ખારાશને પામવાની કેવી રે ભૂલી રીત ?

વિશાળ જળરાશિને જોઈ મોહી હશે,

ગુણઅવગુણની ક્યાં થાય વળી જીત ?