પિયુ પૂજીને જે ભોજન કરે
પિયુ પૂજીને જે ભોજન કરે
પિયુ પૂજીને ભોજન કરે, પડ્યો બોલ પ્રીતમનો ઝીલી હરખાય,
પરભવનાં પુણ્ય હો તો જ પામીએ, આવી નારી રુડી જોઈ સુખ થાય.
પગ જોઈ પાની જોઈ અને નીરખી જોયા મોહક નેંણ
ગુણવંતી એ ગોરી તણાં વ્હાલા લાગે છે બહુ વેણ.
સહજ હાસ્ય કરતી સુંદરી દાડમ કડી જેવા જેના છે દાંત
બાળે બીજાનાં ઉર અકારણ હાલે ને હચમચે હૈયા.
મોહે મનડું નીરખતા ગુણ એના, રૂપ તણો હોય જ નહીં પાર
ઘરને બનાવે સ્વર્ગ શુશીલ નારી, એમાં શંકા જ નહીં કોઈને લગાર.
મચકે પગલાં માંડતી સુંદરી જોને લચકે પીઠનો લંક.
હેત હૈયે હિલોળા લેતું, જોઈ છલકે અપાર ખુશીમાં કંથ.