મોહન

શ્યામ કેરું મુખડું જોને કેવું છે મનોહર !

રૂડું તેજ છલકાય જોને થયો હોય ચંદ્રોદય,

મલક મલક મલકાય એતો, સુદર્શન જેના કરમહી;

રેલાઈ રહ્યા છે અનેક રહસ્યો જેના હાસ્યમહી,

મોહ પમાડે તેવા લોચન, વર્ણ છે જેનો શ્યામ;

મહેક મહેક થાતું સઘળું, જાણે હોય વૈકુંઠધામ,

નટખટ નંદલાલે સૌને બનાવ્યા લંપટીય;

ખેંચાઈ રહ્યા સહુજન બનીને ચુંબકીય,

હરી કેરી માયા નિહાળી, બન્યા સૌ કોઈ મોહિત;

અપરંપાર લીલાઓથી, બન્યા સૌ કોઈ સંમોહિત,

જીવન કેરી રાહ ચીંધી, બન્યો એ પથદર્શક;

માનવને માનવ બનાવ્યા, છે સૌનો એ રક્ષક,

જશોદાનો જાયો એ તો, છે બહુ અનાડી;

જીવન જીવતા શીખવ્યું, બની પોતે જ ખેલાડી.