જિંદગી

જાત સાથે ગુફતગુ કરતી હતી,

ઘડીક એકાંતની મજા માણવી હતી,

જીંદગીને નાકામ શોધતી હતી ,

ખારાશ દિલની તેને ઘરવી હતી.

સમય રૂઠયો સાથ ન આપ્યો મને કદી,

પ્રેમમાં  મારેય છેતરાવું નહતુ કદી,

જિંદગી હતી મુજ બેનનુમ શિલ્પસમ,

ટાંકણાંની માર તેને  થોડી હળવી હતી !

ફૂલ મુરઝાયું અને કંટક રડ્યા;

વરવી એ પળને ઝીરવવી મુ’ને ભારે પડી !.

ઘડીક એકાંતની મજા માણવી હતી,

એકલતા આખરે મુજને મારતી હતી.