હળવાશ ૨૭

અભય છે સદા, હર ડગરના વિહારે; 

કરે છે જે યોજન, અગમના ઇશારે.

પળોજણ કરો એ તો શૈલી તણી છે; 

ગુજારા તો ચાલે, સમયના સહારે.

ભમો કેટલું, આ જીવનના વમળમાં?

તરો ના તરો, ત્યાં તો ફરશું કિનારે. 

મુસાફર બનીને, ભરી લો આ અંતર;

બને છે કે, રસ્તા ન લઈ જાય આરે.

વહાવી શકે જે, આ શબ્દોને લયમાં;

નિજાનંદ પામી એ ખુદને વિસારે.

બતાવે છે મારગ, હરીને વિમાસણ;

નિખાલસ બની, જે કલમને નિતારે. 

અનાયાસ પામે છે, હળવાશ દિલની;

વલોવી હૃદય, જે ગઝલમાં ઉતારે.

સહજ છે, સરળ છે, સતત છે, સખત છે; 

સકળ છે જે 'અવનિ', જગતને નિખારે .