ગુફતગૂ

જાત સાથે ગુફતગૂ કરતી હતી,

ઘડીક એકાંતની મજા માણવી હતી,

જિંદગીને નાકામ શોધતી હતી,

ખારાશ દિલની તેને આપવી હતી.

સમય રૂઠયો સાથ ન આપ્યો મને કદી,

પ્રેમમાં મારેય છેતરાવું નહતું કદી,

જિંદગી હતી મુજ બેનનુમ શિલ્પસમ,

ટાંકણાંની માર તેને થોડી હળવી હતી !

ફૂલ મુરઝાયું અને કંટક રડ્યા;

વરવી એ પળને ઝીરવવી મુ’ને ભારે પડી !

ઘડીક એકાંતની મજા માણવી હતી,

ગુફતગૂ આખરે મુજને મારતી હતી.

નાકામ -અસફળતા