એક સવાલ

આજે બંધ દરવાજે,

બારીમાંથી ઝાંકતું એક અપરિચિત ધૂંધળું આકાશ !

સીલીંગફેનની જેમ ગોળ ગોળ ઘુમતાં વિચાર,

વોશીંગમશીનમાં ધોવાતાં કપડાં સાથે સ્વચ્છ થતાં હ્રદય,

ગેસની જેમ પ્રસરતી એકતા-સહકાર-ભાઈચારો,

કૂકરની વરાળની જેમ સીટી વગાડતી શીખામણો,

ઝાડુની ઝાપટ સાથે વીખરાતી ધૂળની જેમ વીખરાતી અનુકંપા,

આ બધું જ દીવાલની સ્થિરતા છોડી,

કાલે- દરવાજો ઉઘાડતાં જ....

તાળામાં ફસાતી ચાવીની જેમ,

કાળની ગર્તામાં ફસાઇ તો નહીં જાય ને?