દીકરી

તરોતાજા કળી બની ખીલી છે

મારે ઘેર દીકરી અવતરી છે

કોમળ તેના પગ ને મુલાયમ છે મુસ્કાન

આમ તેમ હાથ ઝૂલાવતી ગાતી કો' ગીત

ઘડી અહીં ને ઘડી ત્યાં આમ તેમ ચાલ્યા જ કરતી

દિવાલ પર નિતનવા ચિત્રો રંગો પૂરતી 

ગુસ્સો દીઠી સૌ કોઈનો આંખો મીંચી જતી

પળમાં રડતી પળમાં હસતી 

પ્રભુ પાસે વારંવાર શીશ નમાવતી

વ્હાલી લાડલી વળી થાકી જતી

લાડ તેના લાડકવાયા મીઠા મધુરા લાગે

હસે કે જાણે ફૂલ ખરે... દીકરી અેવું હસે

પળભરમાં વળી રડવા માંડે

કરે લાખ ભલે શરારત

દીકરી તોય ખુબ વ્હાલી લાગે...

ભલે હજાર શરારત કરે સૌ પાસે

દીકરી વિના ઘર આખું સાવ ખાલીખાલી ભાસે...