ఖాళీ

ఖాళీగా ఉండాల్నుంది. తనేమో ఉండనివ్వదు. గదిలో పచార్లు చేస్తుండమంటుంది. తనకోసం ఓ పాట పాడమంటుంది. లేదంటే పియానో వాయిస్తూ ఉండమంటుంది. తన బొమ్మ ఊహించుకుని గీసుకోమంటుంటుంది. ఫోన్ కాజువల్ గా ఆన్ లో ఉంచమంటుంది. ఒక్క వాష్ రూంకి వెళ్ళినప్పుడు తప్ప ఆల్ ది టైం.ఒక పరిచయం జరిగింది ఫోన్ లోనే.ఓ మూడేళ్ళైందేమో. వీడియో కాల్ అడగదు.తన అడ్రస్ చెప్పదు. నా అడ్రస్ అడగదు. ఏదో ఒకటి అలా అలా మాట్లాడుతూ పనిచేసుకోవడంలో ఉందామంటుంది. నా వాయిస్ వింటుంటే తనపక్కనే నేనున్నట్టుంటిదిట. అంత పిచ్చి పనికిరాదంటే. అయితే వీడియోలోకి రామరి అంటూ గలగలా నవ్వేస్తూ ఓకేనా అంటుంది. ఇంకేమంటాను ఆడియోతో సరిపెట్టుకుని చాల్లేపో అంటే..ఎక్కడికి పోవాలోయ్..అయితే నీ రూమ్ కే వచ్చేస్తున్నా.. రానా.. రానా మరి..వచ్చెయ్నా అంటూ బిగ్గరగా నవ్వేస్తుంది.

ఏయ్ పిచ్చిదానా ఏంటీ నీ అల్లరి అంటే..నా అల్లరి నా ఇష్టంట. చావుకు చావొచ్చి వెళ్ళిపోయిందేమో కూర్చున్న స్టూల్ మీంచి లేచేశా.. కల చెదిరిపోయిందో. అసలు నిజం కల్లా మారిందో..ఓ కలే నిజమయిందో..తలుపు తీస్తే ఎదురుగ్గా తను.ఎలా వచ్చిందసలు. ఇన్నాళ్ళు ఎక్కడుంది. అసలు తనేనా. నేనేమైనా భ్రమలో వున్నానా. తెగని ఆలోచనను తెంచేస్తూ ఫక్కున నవ్వింది. అదీ అదే తనూ..నేను రాత్రి గీసుకున్న తన పోర్ట్రెయిట్ లోంచి..!