వెఱ్ఱి మనసు

ఊహల ఊయలలో ఉత్సాహముతోడ

రెక్కలు తొడిగిన విహంగమై రివ్వున ఎగిరింది నా మనసు.

బాల్యమందున్న పసిడి జ్ఞాపకాల

మల్లె పూదోటకు పరుగుతీసింది.

చిలిపి యల్లర్లతో చింతలు కనరాని

తీయని తేనె పట్టు చేతికి దొరికింది

అమ్మ నాన్నలచట నమిత ప్రేమను జూప

బడికి వెళ్లిన నాటి బాధ కలిసింది

గమ్మత్తుగా నేను గణితంబు వల్లించ

ప్రక్క బెంచి రాధ ఫక్కు మంది

చెరువు గట్టున వాలి చేగోడీలు విసురుచు

చేపలను పట్టగా మామిడి చెట్టు కసిరింది

వానలో నాడుచు వల్లప్ప తిరిగిన

గుడిలోని దేవుడు నన్ను గుర్తు పట్టాడు

పుట్టింటిని గాంచి ప్రేమ జల్లుల తడిసి 

మమతానురాగాల మల్లె పూవులు కోసి

మరలి వచ్చిన నా మది మరచె నీ జగము

వెఱ్ఱి మనసుకు కొంత వేడ్క కలుగంగా

కూనిరాగము తీయ గొంతు విప్పి

పాట పాడితి నేను పరవశముగ.//