கடத்தல்காரன்

குறிப்பு: இந்த கதை ஆசிரியரின் கற்பனையை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இது எந்த வரலாற்றுக் குறிப்புகளுக்கும் நிஜ வாழ்க்கை சம்பவங்களுக்கும் பொருந்தாது.

 டிசம்பர் 17, 2001

 பாண்டிச்சேரி-திண்டிவனம் நெடுஞ்சாலை

 2:30 AM

 25 வயதான ஜனனிக்கு அப்போது கொஞ்சம் உடல்நிலை சரியில்லை. மேலும் காய்ச்சலால் பாதிக்கப்பட்டார். எனவே, ஜனனியின் தாய் அனிதாவை சென்னை கிறிஸ்டியன் கல்லூரியில் இருந்து அழைத்துக் கொண்டு, வரும் பொங்கல் பண்டிகையை கொண்டாட உடுமலைப்பேட்டையில் உள்ள அவர்களது வீட்டுக்குச் சென்றார். அவள் வாகனம் ஓட்டி சோர்வாக இருந்ததால், அவர்கள் பாண்டிச்சேரி நெடுஞ்சாலையில் உள்ள ஒரு மோட்டலில் தங்க வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்பட்டது.

 இதனால் ஜனனி மற்றும் அவரது தாயார் இருவரும் பாண்டிச்சேரி-திண்டிவனம் சாலையில் உள்ள ஹைவே என்ற மோட்டலில் தங்கியுள்ளனர். இரவில், அங்கேயே தங்கி ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்தபோது, ​​யாரோ கதவைத் தட்டுவது போன்ற சத்தம் கேட்டது. இந்த நேரத்தில் யார் கதவைத் தட்டுகிறார்கள் என்று யோசித்தாள் ஜனனி.

 தயங்கித் தயங்கி தன் அறைக் கதவைத் திறந்தாள். அவள் கதவைத் திறந்தபோது, ​​இரண்டு போலீஸ்காரர்கள் தன் முன்னால் நிற்பதைக் கண்டாள். நள்ளிரவில் ஜனனி மற்றும் அவரது தாய் அனிதா தங்கியிருந்த அறை கதவு தட்டப்பட்டது.

 அவர்கள் கதவைத் திறந்தபோது அவர்களுக்கு முன்னால் இரண்டு போலீஸ்காரர்கள் நின்று கொண்டிருந்தனர். அங்கு தங்களுடைய போலீஸ் அதிகாரிகளை அவர்களிடம் காட்டினார்கள். அவர்கள் காட்டிய பிறகு, அவர்கள் சொன்னது என்னவென்றால்,

 "உங்கள் வருங்கால கணவர் அஸ்வின் ஒரு பெரிய விபத்தை சந்தித்தார்." இதைக் கேட்ட ஜனனி ஒரு நிமிடம் கண்கலங்கினாள். ஒரு நிமிடம் அவள் நிலைகுலைந்தாள்.

 ஒரு நொடியில் ஜனனியின் மனதில் ஆயிரக்கணக்கான கேள்விகள் எழுந்தன. அவற்றில் ஒன்று, அவர்களைக் கண்டுபிடித்து அவர்கள் எப்படி இங்கு வந்தார்கள் என்பது. ஜனனி என்ன செய்வது என்று தெரியாமல், இரண்டு போலீஸ் அதிகாரிகளை தன் ஹோட்டல் அறைக்குள் நுழைய அனுமதித்து கதவை மூடினாள்.

 ஜனனியின் புள்ளியில் இருந்து பார்த்தால்தான் தெரியும். அவரது வருங்கால கணவரின் விபத்தைப் பற்றி கேள்விப்பட்டவுடன் அவள் எவ்வளவு பதற்றமாக இருப்பாள். மேலும், உள்ளே வந்த அதிகாரி ஒருவர், ஜனனியின் அம்மாவின் அருகில் வேகமாக சென்றார். அவள் தாயின் வாயில் குளோரோஃபார்ம் துணியை வைத்து கீழே தள்ளும் போது அவள் எப்படி உணர்ந்திருப்பாள்.

 இப்போது மற்றொரு அதிகாரி தனது துப்பாக்கியை எடுத்து ஜனனியை நகர வேண்டாம் என்று உத்தரவிட்டார். அந்த அறையில் ஜனனியின் அம்மாவை கட்டிவைத்துவிட்டு, ஜனனியை துப்பாக்கி முனையில் வெளியே அழைத்துச்சென்றனர், அங்கு அவர்களது கார் காத்திருக்கிறது. காரின் உள்ளே சென்றதும், அவர்களது போலி சீருடைகளை கழற்றினர். அதன் பிறகுதான் அவர்களில் ஒரு பெண் என்பது அவளுக்குத் தெரியவந்தது. துப்பாக்கி ஏந்திய நபர் ஜனனியை கத்த வேண்டாம் அல்லது தப்பிக்க முயற்சிக்க வேண்டாம் என்று எச்சரித்தார்.

 அவள் தப்பித்தால் அவன் அவளை சுட்டுவிடுவான் என்று அவளை பயமுறுத்தினான். இப்போது அந்த ஜோடி திருடர்கள், அந்த காரை ஆள் நடமாட்டம் இல்லாத புதுச்சேரி அருகே அடர்ந்த காடு போன்ற ஒரு தொலைதூர பகுதிக்கு கொண்டு சென்றனர். இப்போது ஜனனியை காரில் இருந்து இறங்கச் சொல்லி, ஏற்கனவே குழி தோண்டிய இடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றனர்.

அந்தக் குழிக்குள் கண்ணாடியிழையால் ஆன சவப்பெட்டி இருந்தது. அதுவும் ஜனனியின் சவப்பெட்டி. அதாவது, அது அவளுடைய மரணக் குழி. ஜனனியை கீழே இறங்கி துப்பாக்கி முனையில் அந்த சவப்பெட்டியில் படுக்கச் சொன்னார்கள். இப்போது அவள் குழியில் இறங்கி சவப்பெட்டியில் படுத்துக் கொண்டாள். அவள் படுத்த பிறகு, சவப்பெட்டி மூடப்பட்டது.

 மேலும் அவர்கள் மண்ணைப் போட்டு குழியை மூடுகிறார்கள் என்பது அவளுக்குத் தெரியும். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு சத்தம் வரவில்லை. மேலும் ஜனனியை அந்த பெட்டியில் படுக்க வைத்துவிட்டு, அதற்கு முன்பு மணலால் அடைத்து வைத்தான். குறைந்தபட்சம், கடத்தல்காரர்கள் ஜனனியை போட்டோ எடுத்தார்கள்.

 இப்போது இந்த கடத்தல்காரனின் திட்டம் மிகவும் எளிமையானது. ஜனனியின் தந்தை உடுமலைப்பேட்டையில் வெற்றிகரமான தொழிலதிபர். அதனால் ஜனனியை அடக்கம் செய்துவிட்டு, அதே நேரத்தில், ஜனனி அந்த சவப்பெட்டியில் மூச்சு விடும்போது, ​​அந்த புகைப்படத்தை ஜனனியின் தந்தை முகவரிக்கு பணப்பரிவர்த்தனையுடன் அனுப்பி வைத்தனர்.

 மீட்கும் தொகை குறிப்பில் என்ன இருந்தது, “உங்கள் மகளை நாங்கள் கடத்தினோம். உடனடியாக எங்களுக்கு 5 கோடி தேவை. நீங்கள் பணம் கொடுக்கும் வரை, அவள் அங்கேயே அடக்கம் செய்யப்படுவாள். உங்கள் மகளுக்கு காற்று விநியோகம் எப்போது குறைக்கப்படும் என்று எனக்குத் தெரியாததால் நீங்கள் உடனடியாக முடிவு செய்ய வேண்டும். அதற்கு ஜனனியின் தந்தை சிவச்சந்திரன் உடனே சம்மதித்தார்.

 அவர்கள் கேட்ட பணத்தை எடுத்துக் கொண்டு அவர்களைச் சந்திக்கச் சொன்ன இடத்திற்குச் சென்றார். அவர் சந்தித்து பணம் கொடுத்த அதே நேரத்தில், ரோந்து போலீசார் அங்கு வந்தனர். உடனே கடத்தல்காரர்கள் பணத்தைப் பெறாமல் அங்கிருந்து தப்பிச் சென்றனர்.

 இது குறித்து தகவல் அறிந்த போலீசார், இந்த வழக்கை விசாரிக்க முடிவு செய்துள்ளனர். காரில் தப்பிய கடத்தல்காரர்கள், அந்த காரை ஓரிடத்தில் விட்டுவிட்டு தப்பி ஓடிவிட்டனர். அதனால் அதை வைத்து தேடியபோது அந்த கார் ஜார்ஜ் மேரியன் பெயரில் பதிவாகி இருந்தது. சரியாக அதே நேரத்தில், போலீசார் அதை கண்டுபிடித்ததும், கடத்தல்காரர்கள் மீண்டும் சிவச்சந்திரனை தொடர்பு கொண்டனர்.

 மகளின் உயிரை காப்பாற்ற, சிவச்சந்திரன், போலீசாரிடம் கூறாமல், பணத்தை அவர்களிடம் கொடுத்தார். இப்போது, ​​தன் மகளை உயிருடன் விட்டுவிடுவார்கள் என்று எதிர்பார்த்தான். ஆனால் அதன் பிறகு கடத்தல்காரர்களிடம் இருந்து எந்த பதிலும் வரவில்லை. அப்போதுதான் தெரிந்தது, பணம் வாங்கிய பிறகும் ஜனனியை விடுவிக்கும் எண்ணம் அவர்களுக்கு இல்லை என்று.

இனி சிவச்சந்திரனும், காவல்துறையும் விரைந்து செயல்பட வேண்டும். ஜனனியின் ஆக்சிஜன் சப்ளை துண்டிக்கப்படுவதற்குள் அவர்கள் கண்டுபிடிக்க வேண்டும். ஏன் என்றால், ஒவ்வொரு நிமிடமும் தாமதம் செய்வது அவளது இறப்பு சதவீதத்தை அதிகரிக்கலாம். ஆனால் ஜனனி எங்கு புதைக்கப்பட்டார் என்று யாருக்கும் தெரியவில்லை. காரின் எண்ணை வைத்து போலீசார் காரின் உரிமையாளர் ஜார்ஜை மடக்கி பிடித்தனர். அவர் காற்றோட்ட பெட்டிகளை உருவாக்குகிறார். அவர்கள் சென்று அவருடைய டிரெய்லரைப் பார்த்தபோது, ​​​​கோபி என்ற நபருக்கு அவர் நிறைய கடிதங்களை எழுதினார்.

 கடந்த 2 ஆண்டுகளுக்கு முன் சென்னை மத்திய சிறையில் இருந்து தப்பி ஓடிய கைதி கோபி. தற்போது காரில் இருந்த கைரேகையையும், சென்னை மத்திய சிறையில் இருந்து கைதியையும் பொருத்தினர். ஜார்ஜும் கோபியும் ஒரே ஆள் என்பது அப்போதுதான் அவர்களுக்குத் தெரிந்தது.

 மூன்று நாட்கள் கழித்து

 டிசம்பர் 20, 2001

 டிசம்பர் 20ம் தேதி கோபியை கண்டுபிடித்து கைது செய்தனர். அன்று இரவே, ஜனனியை புதைத்த திசையை விசாரணை அதிகாரிகளுக்குக் கொடுத்தார். புதுச்சேரியில் உள்ள அடர்ந்த வனப்பகுதியில் 100க்கும் மேற்பட்ட போலீசார் தேடுதல் வேட்டையில் ஈடுபட்டனர். சில அதிகாரிகள் தங்கள் கைகளால் குழி தோண்டி தேடினர். மேலும் சிலர் ஜனனி உயிருடன் இருக்கிறாரா என்ற நம்பிக்கையுடன் தேடினர்.

 இப்போது ஒரு அதிசயம் நடந்தது. ஜனனி புதைக்கப்பட்ட இடத்தை கண்டுபிடித்தனர். மிகவும் சுவாரஸ்யமான அதிசயம் என்னவென்றால், அவள் ஒரு சிறிய பெட்டியில் பூமிக்கு அடியில் புதைக்கப்பட்டிருந்தாலும், ஜனனி இன்னும் சவப்பெட்டியில் சுவாசித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஆம், அவள் உயிருடன் இருக்கிறாள்.

 சில வருடங்கள் கழித்து

இந்த கடத்தலில் கோபியுடன் இருந்த பெண்ணும் கைது செய்யப்பட்டார். பாண்டிச்சேரி மருத்துவமனையில் பணிபுரிந்த போது, ​​கைரேகை மூலம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அவர்களுக்கு 7 ஆண்டுகள் சிறை தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. 4 வருடங்களில் விடுதலையாகி திருநெல்வேலியில் உள்ள தனது சொந்த ஊருக்குத் திரும்பினார். அதே சமயம் கோபிக்கு ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. ஆனால் அவர் பத்து ஆண்டுகளில் வெளியே வந்தார் மற்றும் அவரது மன்னிப்பு ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.

 பின்னர் மருத்துவம் படித்து மருத்துவரானார். ஆனால் சில வருடங்களில் அவரது உரிமம் ரத்து செய்யப்பட்டது. சமீபத்தில், 2006ல், போதைப்பொருள் கடத்தியதற்காக மீண்டும் கைது செய்யப்பட்டார். நிறைய வாய்ப்புகள் கிடைத்தாலும் சிலர் மாற மாட்டார்கள் என்பதற்கு அவர் உதாரணம்.

 எபிலோக்

 “நான் எப்பொழுதும் சொல்வது போல், உங்களுக்கு ஏதாவது ஒரு இடத்தில் பிரச்சனை என்றால், யாராவது உங்களை கத்தியைக் காட்டி மிரட்டினால், உங்கள் உயிருக்கு அச்சுறுத்தல் விடுத்து உங்களை இரண்டாவது இடத்திற்கு மாற்ற முயற்சித்தால், அவர்கள் உங்களை விட்டுவிடுவார்கள் என்று நினைக்க வேண்டாம். அவர்கள் சொல்வது போல் செய்தால். அவர்களின் நோக்கங்கள் வேறு என்பதை நீங்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதனால் என்ன நடந்தாலும் சத்தமாக கத்துங்கள். உங்களைச் சுற்றியுள்ள அனைவரின் உதவியையும் பெறுங்கள். இல்லையெனில், யாராவது உங்களுக்கு உதவ வரும் வரை, அவரிடமிருந்து தப்பிக்க உங்கள் முழு பலத்தையும் முயற்சி செய்யுங்கள். முயற்சித்த பிறகு இறக்கவும். ஆனால் நீங்கள் அவர்களின் இடத்திற்குச் சென்றால், உங்கள் மரணம் மிகவும் கொடூரமானதாக இருக்கும் என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். ஏன் என்றால், அந்த பொது இடத்தில் கூச்சலிட்டால், கொலைகாரனோ, கடத்தியவனோ பிடிபடுவதற்கான வாய்ப்பு அதிகம். ஏனென்றால், உங்களைச் சுற்றிலும் ஆட்கள் இருக்கிறார்கள், அங்கே போலீஸ் இருப்பதற்கான வாய்ப்புகள் இருக்கலாம். கத்தினால் அங்கிருந்து ஓடிவிடலாம். இல்லையெனில், அவர் உங்களைத் தாக்கலாம். எதுவாக இருந்தாலும் தயாராக இருங்கள். ஆனால் ஒருமுறை நீங்கள் அவர்களின் இடத்திற்குச் சென்றால், அவர் தனது இடத்தில் அதிக சக்தி வாய்ந்தவராக இருப்பார். அவர் அங்கு ஒரு ராஜா போன்றவர். ஜுன்கோ ஃபுருடாவின் வழக்கு உங்கள் அனைவருக்கும் தெரியும் என்று நினைக்கிறேன். அவர் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம். எனவே தற்காப்புக்காக பெப்பர் ஸ்ப்ரே போன்றவற்றை எப்போதும் வைத்திருங்கள். ஒரு திருடன் உன்னை கத்தியைக் காட்டி மிரட்டினால், காயம் ஏதும் இல்லாமல் தப்பிக்க நினைத்தால் அல்லது உன்னிடம் இருப்பதைக் கொடுத்தால் அவன் உன்னை விட்டுப் போய்விடுவான் என்று வைத்துக்கொள்வோம். முதலில் உங்கள் பாதுகாப்பு என்பதை நினைவில் கொள்ளுங்கள். எல்லாவற்றையும் அவருக்குக் கொடுங்கள். ஆனால், அவன் உன்னை மிரட்டினால், எல்லாவற்றையும் அவனிடம் கொடுத்தாலும், உன் உயிருக்கு ஆபத்துதான்.”